Uitzieken en ontspannen in Cuzco

De bus van Machu Picchu zet ons rond 23u af in Cuzco. Na zo een tocht zou je denken dat je meteen gaat slapen, maar we hebben een leuk groepje kameraden nu en willen nog een avondje uitgaan als aflsuiter. Ik kijk er al naar uit, want mijn uitgangsleven staat op een laag pitje de laatste weken. Maar op de bus voelde ik me al minder goed en tegen de tijd dat we in Cuzco zijn heb ik koorts. Ik hoop nog even dat het zal beteren, en na een douche besluit ik toch naar de afgesproken plaats te gaan. Maar de koorts is erger geworden, ik kan niet echt genieten van de bars en de drank, ik kan zelfs met moeite de gesprekken volgen en besluit al na een half uur dat het wijzer is om te gaan slapen. Spijtig, want ik voelde me goed in deze groep.

Zicht over Cuzco vanop een nabije heuvel

Plaza De Armas van Cuzco, vanuit de hoogte gezien. Hoeveel keer heb ik daar niet overgelopen of gezeten

Een van de vele kerken in Cuzco, al zien ze er voor mij allemaal wel een beetje hetzelfde uit

Cuzco's Plaza, een bron van activiteit voor chillende mensen

De volgende twee dagen ben ik ziek en ik breng dan ook de meeste tijd in bed door. Ik sta enkel op om 's middags iets te gaan eten met Tony en Koen, de fietsende belg die ik heb leren kennen tijdens de Salcantay trek. Een sympathieke kerel uit Antwerpen die al enkele maanden op de fiets heeft doorgebracht en nu een welverdiende rustpauze inlast in Cuzco. Hij is bezig aan een fietstocht door Zuid-Amerika, het zuiden is al achter de rug en hij trekt nu naar het noorden. Sinds ik zelf een lange fietstocht heb gemaakt ben ik gefascineerd door mensen die iets dergelijks doen in moeilijkere en zottere omstandigheden. Koen is daar een perfect voorbeeld van, want hij heeft nog enkele fietsmaanden voor de boeg, en Zuid-Amerika is toch heel wat anders dan Nieuw-Zeeland. Respect!

La cena met Koen, Allysa en Edward, vier gangen voor zowaar 4 dollar!

Omdat ik ziek ben moet ik Tony teleurstellen. Ons plan om samen een trekking te doen rond Ausangate, de hoogste berg uit de regio, valt in het water omdat ik te zwak ben nu. Tony vertrekt dan maar in zijn eentje. Alweer spijtig, want het klikte heel goed met Tony en de trekking zag er de moeite uit. Maar ik ben er zeker van dat ik Tony nog zal weerzien, want we gaan dezelfde kant uit.

Smal straatje in Cuzco waar gebouwen zijn gebouwd op oude Incamuren

Tony en ik kunnen onze pret niet op bij de 'twelve sided stone'. Dit is een speciale steen voor de Peruvianen omdat hij, jawel, 12 kanten heeft. Toeristische tours komen hier voorbij waarbij de gids een ellenlange uitleg geeft en de mensen er vervolgens foto's van nemen. Tony en ik kunnen niet vatten wat er zo indrukwekkend aan is, want die steen is zo gekapt dat hij twaalf zijden heeft, we kunnen ons dan ook niet inhouden om er bij te staan lachen en in het belachelijke te trekken. Hier zeg ik 'wauuw, a twelve sided stone' terwijl er een groepje toeristen een uitleg krijgt en foto's trekt. Always good fun with Tony :-)

Normaal had ik gepland om naar de jungle te gaan, maar dat werd al snel vervangen toen Tony met zijn idee kwam voor een tweede trekking. Maar door ziek te vallen wijzigde dit plan opnieuw, en nu blijf ik dus gewoon een dag of vier in Cuzco, uitrusten en ontspannen. Koen is er nog steeds en eens genezen, gaan we een paar avonden uit in Cuzco, want Cuzco heeft een goed nachtleven.

Er is ook nog een dagje waarop ik iets cultureels doe, want nu ik in het midden van al deze Incageschiedenis zit moet ik de kans grijpen om nog het een en ander te bekijken. Zo ga ik een dagje naar Pisac met de Amerikaanse Alysa en de Brit Edward. Alysa had ik de dag ervoor leren kennen in het hostel en Edward kwam die ochtend net aan in het hostel en begon bij het ontbijt met ons te praten waarop ik hem uitnodigde om mee te gaan en voila. Dat is het mooie aan Zuid-Amerika, het gaat hier stukken makkelijker om mensen te leren kennen en samen iets te doen. Altijd beter dan alleen rond te slenteren. Naast Pisac bezoek ik ook nog de incaburcht van Sacsayhuaman, die net boven Cuzco ligt. Daarnaast zijn er nog tal van stadjes in de buurt waar het bulkt van de oude inca ruïnes, maar voor mij is het dan al genoeg. Na een tijdje zijn ze allemaal hetzelfde: een hoop stenen! Ik heb al snel een overdosis van dergelijke dingen, zeker wanneer je Machu Picchu al hebt gezien, dan is al de rest gewoon meer stenen die in het niets verzinken tegenover de Machu! Niettemin enkele foto's van beide ruïnes die toch een paar mooie zichten opleveren want ze liggen in een prachtige omgeving:

Met Alysa en Edward in Pisac

Pisac

De fameuze terrasbouw van de Inca's waarop ze vermoedelijk landbouw deden

De stenen

Wat een vallei waarover je uitkijkt vanuit Pisac

Hier zit ik op een stenen sofa in wat volgens mij ongetwijfeld de huiskamer van een oud Inca huis was. De TV stond denk ik aan de overkant op een stenen salontafeltje...

Nog wat stenen van Pisac

Zicht over de ruines van Pisac, ze liggen in een prachtige omgeving alweder

Zicht vanuit de ruines over de vallei van Pisac

Die Inca's hebben toch iets met kleine steile trapkes

Burcht Sacsayhuaman

Zoals op vele plaatsen hebben ze hier ook een christelijk teken op een nabije heuvel: hier een stenen Jezus op de heuvel boven Cuzco. Vaak is het echter gewoon een groot kruis

Poseren gaat me toch echt niet af, maar de bewaker stond erop een foto van me te nemen voor de restanten van de burcht

Tweede poging in de burcht

Het uitzicht vanuit de burcht over de stad vind ik nog indrukwekkender dan de grote stenen zelf

Als muziekkeuze moet ik hier wel het nummer 'Yellow' van Coldplay kiezen, want het werd constant gedraaid in het hostel waar ik verbleef. De Peruviaanse staf had blijkbaar geen al te grote muziekkennis en elke dag hoorde ik een tiental keer dit nummer, om zot van te worden. Soms speelde het meisje achter de bar gewoon hetzelfde nummer opnieuw wanneer het net was afgelopen. Ze speelden hun muziek rechtstreeks af via internet, wat als gevolg had dat die soms halverwege een nummer stopt, waarna ze dat nummer (eigenlijk dus constant Yellow) gewoon opnieuw speelden. Ze hadden klaarduidelijk nood aan een lesje in muziekkennis en deejaying.