Ik kon mijn kajak ook nog meegebracht hebben op mijn fiets
Ik loop al snel mijn Nederlandse kamergenoot uit Wellington tegen het lijf. Ik had hem pas die ochtend leren kennen, net voor ik vertrek en we zitten toevallig ook op dezelfde boot. Zo heb ik meteen een gesprekspartner en kan ik eens wat foto's van mezelf laten trekken. Dit is het resultaat, samen met enkele andere zichten van op de ferry:
We laten het slechte weer in het zuiden van het Noordeiland in de baai van Wellington achter ons
Het noorden van het Zuideiland ziet er al veelbelovender uit. De boot baant zich een weg in de baaien van Marlborough Sounds naar de haven van Picton
Juggler's Rest ligt niet vlak aan de ferry terminal zoals de grote hostels, maar net buiten het centrum van dit rustige stadje. Er is plaats voor maximaal 20 mensen, tentsites inbegrepen, en ik lijk op een rustige dag toe te komen, want enkel de Zweed Pär en de Britse woofers James en Callum zijn aanwezig. Woofers zijn mensen die tijdelijk meehelpen in een hostel of op een boerderij in ruil voor gratis accomodatie. Ze gaan 's namiddags reclame maken voor het hostel door in het park te jongleren. Ik ga een kijkje nemen, nadat ik een bezoek heb gebracht aan het kleine museum van 'The Edwin Fox', het negende oudste houten zeilschip in de wereld. Het wrak van het schip kan in een droogdok bezocht worden. Niet echt iets speciaal, maar toch eens de moeite om in rond te lopen, want voor dit stadje is de het hoogtepunt op cultureel vlak.
Een echte 19e eeuwse radio met cd speler op 'The Edwin Fox'
Ahoy sailor!
Het ruim van The Edwin Fox bij stormweer!
The Edwin Fox
Het ruim van 'The Edwin Fox'
The Edwin Fox bij stormweer!
Uitzicht vanuit de jachthaven van Picton
's Avonds is het heel gezellig in het hostel. Er is geen televisie en dat is een pluspunt. Er zijn maar tien gasten en iedereen zit samen aan tafel om te eten en niemand wijkt nog van de tafel, er ontstaat een spontaan groot gesprek. Een Duits koppel reist ook rond per fiets en we wisselen informatie en verhalen uit. Ik voel me hier meer op mij gemak en beslis om nog een dagje langer te blijven. Uiteindelijk zal ik hier zelfs vijf nachten blijven. Als ik me ergens goed voel en wat mensen leer kennen waar ik goed mee kan opschieten blijf ik liever wat langer hangen om wat tot rust te komen en niets te doen. Ik heb ook niet veel zin om weer meteen op die fiets te springen, heb er nood aan om nog wat onder mensen te zijn. Het valt me op dat dit iets is dat veel reizigers doen die voor lange tijd reizen. Je kan niet elke dag allerlei activiteiten doen en van hier naar daar reizen, om de zoveel tijd heb je nood aan een rustpunt en eens zalig niks te doen, zelfs als je op reis bent. En ik heb hiervoor Juggler's Rest uitgekozen.
Callum neemt Juggler's Rest nogal letterlijk
Probeer hier maar eens te zwemmen of te peddelen
En ik heb echt niet veel gedaan in die vier dagen Juggler's Rest. Een heel bondig overzicht:
- bezoek aan kleine museum
- een ijsje gaan eten in het stad
- een fietstocht van 20km langs mountainbikeroute in de heuvels aan de kust
- elke dag eens even naar de supermarkt
- blog schrijven
- muziek uitwisselen met Pär
- proberen jongleren
- en verder algemeen niks doen, liggen, slapen, small talk, proberen jongleren,...
Uitzichten van Marlborough Sounds tijdens moutainbiketocht
James is een ongelooflijk getalenteerde jongleerder. Jongleren met zeven ballen, of met vier kegels, of trucs met twee diabolo's, het is allemaal geen probleem en hij doet het alsof het niks is. Hij kan zoveel verschillende trucs en dat komt allemaal heel natuurlijk, het lijkt zo makkelijk. Ik kan er uren naar gapen zoals een klein kind in het circus. Hoe doet die dat toch? Ik heb er dan ook een grote hoeveelheid foto's en ander beeldmateriaal van.
James jongleert met 7 ballen...
... en de diabolo!
's Avonds werden steevast 'the glowballs' bovengehaald: jongleerballen met LED-verlichting in zodat het lijkt alsof ze gloeien, en de kleur verandert constant. Dat geeft coole effecten als ze in het donker jongleren. Op één avond geeft Nickie, de eigenares van het hostel, een performance met twee brandende ballen aan een ketting die ze al dansend ronddraait in alle richtingen en er zitten enkele straffe 'moves' tussen. Daarna nog even vuur eten, en voila, dat was alweer een mooie avond.
James met de glowballs:
Hier lanceert hij een bal in space
Nickie speelt met vuur
Juggler's Rest was echt een rustplaats, een soort thuis voor mij geworden. Een dag na mij arriveerde Thomas, een Duitser die voor drie maanden door Nieuw-Zeeland reisde en aan zijn laatste dagen bezig was, die hij ook in Juggler's Rest doorbracht. We waren dus met vier die daar voor langere tijd bleven: James, Callum, Thomas en ik. En je went heel snel aan elkaar, het is met momenten alsof je samen een flat deelt of op kot zit, en je hangt gewoon wat rond en slaat een babbel, jongleert wat,.... Ik voelde me zo op mijn gemak dat ik op het einde al reageerde met mijn flauwe humor op elke kans die zich voordeed. En die humor viel in de smaak, vooral bij Thomas. Het was dan ook vreemd om na vijf dagen te vertrekken. James zei ook dat het vreemd ging zijn als ik weg zou zijn omdat ze mij al gewoon waren ondertussen. Ja, Juggler's Rest was een mooie tijd....
Sfeerbeelden van Thomas met glowballs:
Thomas met een halo
De mannen van Juggler's Rest: Thomas, ik, James en Callum
Een nummertje van James om dit af te sluiten:
Geen opmerkingen:
Een reactie posten