Salar de Uyuni

Van Rurrenabaque naar La Paz met het vliegtuig, een half dagje lummelen in La Paz en 's avonds de bus op naar Uyuni, gateway voor de zoutvlakten en woestijn op de Altiplano. Een busrit van een uur of acht, een echte reisdag dus. De bus vertrekt om 20u 's avonds waardoor we om 5u 's morgens aankomen in Uyuni. Het is nog donker, ijskoud en er is uiteraard niks open. Vreemd genoeg blijft iedereen ook op de bus zitten, waardoor ik twijfel of we er wel werkelijk zijn. De kaartjescontroleuse bevestigt het me nogmaals maar niemand beweegt. Ze zijn wel al bagage aan het uitladen. Ik stap dan maar uit en neem mijn bagage, Hugo volgt, maar al de ret blijft zitten. Ik ben verward, wat loopt hier fout. Ik hoor dan de dame zeggen dat iedereen moet uitstappen want de chauffeur wil gaan slapen. Weinig beweging en plots rijdt de bus weg. Geen idee wat er allemaal gebeurt, maar we zijn in Uyuni en het vriest! Tijd om een warm plekje te zoeken.

Voor we op de bus stappen nog snel even de honger stillen met de typische Boliviaanse snack: salchi papas, ofte frieten met stukjes gebakken knakworst! Ik lust dat best

Om 6u is het organiserend bureau van onze tour gelukkig al open en kunnen we onze zakken daar achterlaten en wat binnen zitten. Nog vier uur wachten vooraleer de tour vertrekt. We stellen ons ondertussen toch de vraag waarom de bus niet om 22u vertrekt uit La Paz om zo rond 7u in Uyuni te zijn, dan kan je tenminste al ergens ontbijten en moet je niet in de koude straat zitten. Het blijven vreemde kerels met onlogische keuzes, dat is het minste dat we kunnen zeggen!

Een driedaagse tour door de Salar de Uyuni verloopt als volgt. Je kruipt met zes mensen (en een chauffeur) in een grote jeep en rijdt van de ene bezienswaardigheid naar de andere. Vaak wordt daar gestopt zodat je er even kan rondlopen. Veel kan ik er niet echt over schrijven, foto's tonen de verschillende sites veel beter, duuuus... picture time!

Eerste halte: treinkerkhof

Tsjoeke tsjoeke tuut tuut!

Hugo, pas toch op jongen! Zie dat er dan toch nog eens een trein voorbijkomt...

Eerste groepsfoto met onze twee companen voor deze tocht: de Duitse Anneke, Zwitsers Martina en de chauffeur. Ook Hugo is aanwezig in deze foto, want het is zijn bril en oog

Ook hier stoot ik op enkele gekke medemensen die hier aan een transcontinentale fietstocht bezig zijn. Er zijn gemakkelijkere plaatsen om te fietsen

Dansje in de zoutvlakte van Uyuni tussen de zouthoopjes

De zoutvlakte kent een groot aantal internationale bezoekers

Wachten op de ober. Het surreële van de foto spreekt me aan, zeker met Hugo daar op de achtergrond die staat te staren als de niet bewegende ober...

Ik heb er dan ook naast geplast, altijd beleefd blijven en de regels volgen zeg ik...

Isla del Pescado met zijn reuzencactussen ligt in het midden van de reusachtige zoutvlakte

Legoman is weer van de partij. Pas toch op dat je je niet prikt manneke

Deze cactussen kunnen meer dan 1000 jaar oud worden. Het zijn kolossen

Groepsfoto en Hugo heeft zijn lolbroek aan, maar het is een pijnlijke

In de onmetelijke zoutvlakte zijn de jeeps als mieren die van het eiland wegkruipen

Speeltijd in het zout:







Exit salar, de woestijn in:

Bij het vallen van de avond verblijven we in een zouthotel in de woestijn, net buiten de salar. Hugo is hier gewoonweg te snel om een foto van hem te nemen...

Zonsondergang, stukje indrukwekkender dan in de pampa's

Voor wie het niet herkent, dit is de maan. En het is een volle

Avondeten in het zouthotel. Het is een zouthotel omdat de stenen van zout zijn, evenals de vloer, de tafels en de zitjes. Hier zie je ook de twee andere mensen uit onze groep, twee Spanjaarden. Ze lagen wel niet echt goed in de groep en deden ook totaal geen moeite, de oude dame was nog het sympathiekst

Onze slaapkamer in het zouthotel

Het resultaat na enkele flessen wijn op grote hoogte

Liefde is... de zon uit de ander zijn/haar ogen houden

Na het vele zitten in de jeep heb ik nood aan wat activiteit bij een van de stops...

... the eeeeye of the tiger! Rocky!

Gevonden!

Onze klimmer is er weer aan begonnen, hij moet zijn energie ook kwijt

De vele jeeps laten duidelijk verschillende sporen na in de woestijn. Het duurt jaren vooraleer één zo een spoor zich herstelt. Een beetje triest eigenlijk

We komen aan bij de eerste van de vele meren of lagunas: Laguna Canapa

Het meer is een broedplaats en voedingsbron voor flamingo's. Een kleine imitatie van Hugo, pefect uitgevoerd!

Een einzelganger

Je mag hier niet roken, want anders ontploffen de flamingo's en dat is levensgevaarlijk!

Zitten ze in een knoop?

Lunch time at the laguna. De lunch was meestal verrassend goed, alleen spijtig dat ze steeds droge rijst serveren. Een lekker sauske zou toch welkom zijn

Nog een einzelganger

Nog een laguna, ze volgen elkaar hier in sneltempo op. Dit is volgens mij het witte meer van Laguna Hedionda

Het woestijnkonijn

De boomrots, deze speciale rots ziet er immers uit als een versteende boom

Impressie van de tour door de woestijn

Nog eens tijd voor wat klimactie

Laguna Colorado en zijn flamingo's. Dit meer heeft een zeer distinctieve rode kleur

Misschien het meer een klein beetje doen verkleuren? Grapje uiteraard, ik zou niet durven...

Vliegende flamingo's

En 's avonds in de refugio is er weer plaats en tijd voor een paar wijntjes

Met dit als resultaat

De volgende ochtend vertrekken we in het donker om bij het ochtendgloren bij deze natuurlijke hot pools aan te komen. Het is nog ijskoud, maar eens in het water is het lekker warm

De opkomende zon vanuit de jeep

Desierto de Dali genoemd naar de bekende surrealistische schilder

Dancing on ice of the Laguna Verde

Voor de Laguna Verde

Op de terugweg naar Uyuni stoppen we voor de lunch in een dorpje waar dit het meest opvallende is. Ooit een vliegtuig neergestort hier?

Wat een speciale mooie lucht

Rotsen die op dieren of mensen lijken. Zie je de papegaai?

Tyrannosaurus Rex

Die wolken, het is een precies een velletje melk dat in de hemel 'drijft'

Nog een laatste keer klimmen

En een laatste keer poseren in het ruwe landschap

Twee nummertjes om dit af te sluiten. Het eerst is een pareltje:


En het tweede eigenlijk ook: