Bicycle Diaries Day 74: Curio Bay - Owaka

Een goede nachtrust en weg koorts. De sinusitis daarentegen verergert nog, vlot ademhalen zit er niet in. Niet echt een pluspunt bij het fietsen, maar ik kan hier moeilijk blijven zitten, ik begin me te vervelen. Vertrekken maar, en ik zie wel hoe ver ik geraak, maar de 100km die ik oorspronkelijk in gedachten had zal overmoedig zijn. En na 5 km bevestigen de slappe benen dat. Ik rijd gelukkig langs een 'scenic route' dus er zijn verschillende bezienswaardigheden en zijuitstapjes langs deze baan om mijn gedachten van het vermoeide en pijnlijke lijf te proberen zetten. Maar een klim blijft een klim natuurlijk, en met lege benen is dat afzien. Dit wordt een lange dag!

De eerste korte stop is al na 15km wanneer ik langs Niagara Falls rijd. Jawel, Niagara Falls, genoemd naar de bekende watervallen in Amerika door de immigrant die ze ontdekte. Zijn benaming is wel vrij ironisch, want de Nieuw-Zeelandse versie is wel een heel klein broertje van de beroemde watervallen met een hoogte van minder dan een meter. Oordeel zelf:



De reusachtige Niagara Falls

Op naar de volgende halte , Cathedral Cave. Dit zijn enkele spectaculaire grotten aan de kust, enkel bereikbaar bij laagtij. Maar aan de afslag voor de grindbaan naar Cathedral Cave wacht een verrassing:



Het slechtere weer van de laatste dagen heeft zijn tol geëist en de baan is gedeeltelijk overstroomd. Geen Cathedral Cave dus, hetgeen mij wel 15km omweg uitspaart. Dan breng ik maar een bezoekje aan de McLean Falls, al weegt dat niet op tegen die grotten, een kleine omweg die wel een zware klim bevat. Een goeie test voor de benen. Ik geraak er op, maar het doet pijn. En dat allemaal voor een klein watervalletje. Je kan niet altijd de juiste keuze maken zeker...


Windswept trees langs de weg


Kustzicht op de baan naar McLean Falls


Ik zie op het reliëf van de route dat er een steile lange klim wacht, dus ik waag het erop om een binnenweg langs een grindbaan te nemen. Een rustige weg maar helemaal niet makkelijker. Een ellenlange steile klim wacht me.Gelukkig rijd ik zo afgelegen dat er geen enkele auto passeert, dus ik kan rusitg van de ene naar de andere kant van de weg zwalpen om boven te geraken, en het lukt! Maar dit gaat doorwegen. De binnenweg zorgt er wel voor dat ik zo een 10km afsnijd op weg naar de Purakaunui Falls. Hopelijk zijn deze het ploeteren over grindwegen iets meer waard. Ik vind van wel, ze zijn niet spectaculair groot of hoog, maar er hangt een speciale tropische sfeer, ook al is het mistig en koud. Wanneer ik weer op mijn fiets spring zie ik dat het al bijna 15u is en ik ben al bijna kapot. De Catlins Coast vandaag afronden lukt nooit van zijn leven, en ik zou nu zo snel mogelijk willen rusten. De energie is uit mijn lijf verdwenen. Het beste is het vandaag niet te forceren en te stoppen in het enige dorp van enig formaat aan de Catlins: Owaka. Dan kan ik morgen rustig de rest van deze mooie kuststreek afwerken.


Purakaunui Falls


De schapen vinden me steeds onnoemelijk interessant. Ik kan geen weide voorbijrijden zonder hun ogen op me gericht. Als ze dicht tegen de baan staan lopen ze wel altijd weg met een ei in hun broek

Wat een vreemde dag, de hele dag hing er een dichte mist en bij het vallen van de avond in Owaka creëert deze mist een eigenaardig sfeertje. Het doet me denken aan de (overigens rotslechte) film 'The Mist'. Een dag waarbij je bijna nooit verder ziet dan 100 meter werkt niet alleen op het gemoed, maar je krijgt het gevoel dat je niet goed weet waar je bent. Het voelt eigenaardig. Ik trek in in een kleine backpackers, waar zelfs geen receptie is. Er hangt enkel een papiertje op de deur waarop staat dat je een bed mag uitkiezen en er in de loop van de avond wel iemand zal langskomen om af te rekenen. Ik ben helemaal alleen in dit hostel, en veel volk loopt er ook niet rond in het dorpje. Alweder alleen. Tot plots een Aziatisch meisje binnenstapt. Ze wil ook in het hostel blijven maar verstaat geen snars van het systeem om in te checken. Ik probeer het haar uit te leggen, maar aan haar antwoorden te horen begrijpt ze me niet echt. Bon, ze haalt dan toch haar bagage. Enkele pogingen tot een gesprek lopen spaak op haar heel gebrekkige Engels. Vermoeiend... Het enige dat er uitkomt is dat ze het koud vindt, tot overdrijvens toe. We zitten naar tv te kijken en ik vind het redelijk warm. Ik denk er zelfs aan om mijn trui uit te doen, wanneer zij plots naar de kamer loopt om haar dikke wintervest aan te doen. Dit meen je niet!? Ze zit de hele avond naar televisie te kijken met haar dikke vest aan. Jongens toch, en de verwarming staat dan nog aan ook. En de gezichten die ze er bij trekt, wat een 'teutemieke'.

De eigenaar blijft maar weg, dus ik hoop al stiekem op een gratis overnachting, maar 's avonds laat staat hij daar dan plots. Spijtig. En tot overmaat van ramp zegt hij tegen ons teutemieke die daar zit alsof we in een iglo leven, dat hij een extra elektrische verwarming op de slaapkamer kan zetten als ze dat wilt. Zie ze knikken gelijk een vijfjarige die ze een lekstok aanbieden. Dat is nu net het enige dat ik haat, een verwarming die 's nachts volle bak staat te geven. Dan voel ik me de volgende ochtend steeds mottig en zit mijn hoofd toe, en dat kan ik op dit moment zeker missen. Domme toch, dit verergert de verkoudheid alleen maar, want uiteraard slaapt ze op dezelfde kamer aangezien er maar één kamer is met meerdere aparte bedden. Dan verblijf ik nog liever alleen elke nacht dan de kamer te delen met een teutemieke.


Vanavond wordt er eens goed gesnoept, wat een feest...

Ik word 's nacht uiteraard wakker van de warmte, ik zweet zelfs onder mijn dekens. Ik hoor dat ze slaapt en maak daar gebruik van om die verwarming uit te zetten. Wie slaapt er nu ook met de verwarming aan? Als je goed ingedekt bent heb je dat toch helemaal niet nodig. Ligt dat aan mij? Daarom zou ik dit bericht graag afsluiten met een kleine poll:
Slaap je op koude winternachten met de verwarming aan?
En ten tweede: Word je mottig van slapen met de verwarming aan?
Antwoorden kan je altijd via de reacties, als er al mensen deze blog lezen :-)
Dank voor de medewerking.