Ik blijf nog twee volle dagen in Omarama, en het regent onophoudelijk. Daarenboven ben ik de enige die in deze lodge verblijft, en voor dat geld zelfs de enige toerist in heel Omarama. Het spreekt dus voor zich dat ik heel weinig over deze dagen te vertellen heb, want er is ook niks te doen in Omarama en het weer maakt het niet echt mogelijk om iets te doen. Naar het café gaan voor een koffie en een ijscrème was het hoogtepunt. Gelukkig had ik een tv op mijn kamer, traag internet en wat schrijfwerk voor de blog. Dat het weer maar snel betert want voor één dag is dat nog goed om te rusten, maar de tweede dag slaat de verveling toe en zelfs wat heimwee. Teveel tijd alleen, niks om handen, teveel tijd om te denken en te missen. Het is op momenten als deze dat ik een gevoel van eenzaamheid ontwikkel en de vrienden mis, bepaalde personen zelfs heel erg. Maar dat hoort nu eenmaal bij het alleen reizen. Het is iets dat je niet meteen incalculeert als je aan zoiets begint, maar het overvalt je onvermijdelijk en dat gevoel schuilt in de kleinste dingen.
Hier zat ik twee dagen vast in mijn kamertje, schuilen voor de hevige regen
Weinig verhaal dus, maar in de plaats twee nummertjes, eentje voor de regen die met bakken naar beneden valt, en een schoontje voor de heimwee:
Geen opmerkingen:
Een reactie posten