zaterdag 30 januari 2010

The night train

Uit gemakzucht schrijf ik dan toch in het Nederlands, anders zit ik veel te lang achter die pc's...

Vier uur! Meer hadden we niet om van de luchthaven van Bangkok tot aan het treinstation aan de andere kant van de stad te geraken, met daarin inbegrepen de douanecontrole, bagage oppikken en tussenstop aan het hotel van Hugo om mijn overbodige winterkledij daar voor enkele weken achter te laten. En of dat overbodige kledij is voor de eerste weken van deze reis: temperaturen boven de 30C en geen regen. Maar enfin,we hadden dus vier uur, doenbaar, indien mijn vliegtuig geen vertraging had. En uiteraard deed Londen zijn reputatie alle eer aan: iedereen zat al op het vliegtuig maar het vertrok maar iet. Vreemd... Reden: ze kregen de passagierstunnel niet weggesleept,hij zat geklemd tegen het vliegtuig. Uiterst zeldzaam zeiden ze. Prutserij dacht ik. Twee uur vertraging, dus het werd al zeer nipt. De Australier naast mij liet het niet aan zijn hart komen, hij glunderde,want had net zijn allereerste sudoku opgelost en vertelde mij dat heel fier. Well done mate! Ik vroeg hem ook eens die met twee sterren op te lossen. Hij begon er meteen aan. In Bangkok was deze nog altijd niet opgelost :-)
Eens in Bangkok ging ik op snelwandeltempo door de luchthaven om tijd goed te maken en voila, als een van de eerste aan de douane. De slaaptrein haalden we zelfs nog vlotjes.

Deze nachttrein rijdt van Bangkok naar Nong Kai, stadje op de noordelijke grens van Thailand en Laos. Een rit van 12 uur, maar dat loopt meestal wel wat uit. Veel reizigers op deze trein. Hugo en ik bestellen meteen een "pintje", als je een 64cl flesje zo mag noemen. Dat is eigenlijk bijna hetzelfde als drie pintjes bij ons. Maar je hoort ons niet klagen... Van de 12 uur heb ik er in totaal 2 geslapen. Samen met de 3 uur slaap op het vliegtuig geeft dat 5 uur slaap op 2 nachten. Ik denk dat het woord jet-lag hier zeker op zijn plaats is. Het was meer zweten en woelen in dat bedje. Als halve zombie kwam ik dan ook in Laos aan...






Tijdens de wankele rit met de nachttrein, moest ik constant aan dit nummertje uit the good old nineties denken:


Geen opmerkingen:

Een reactie posten