En of het de moeite was. Ze lijken nog beter dan vroeger. Ze spelen nummers uit alle albums en beperken zich niet alleen tot de singles. Het is een concert voor de fans, en ze spelen een dikke twee uur. Het heerlijke chaotische met de ietwat valse stem van Stephen Malkmus, het werkt nog steeds. Het half doorgedraaide manusje-van-alles Bob Nastanovich is nog geen haar veranderd en geeft Pavement nog steeds een extra touch. En vooral: geen dikkenekkerij! Een prachtige versie van Gold Soundz bezorgt me kippenvel. Als ze zich zelfs aan nummers al 'Conduit For Sale' en 'Box Elder' wagen, een minder bekend maar een van mijn favorieten, weet ik niet meer waar ik het heb. Plots sta ik zelfs al op de vierde rij, en spring gezwind mee met een genietende bende leeftijdsgenoten. Want jawel, geen irritante pubers op dit concert, maar veel mensen van rond de 30 jaar, die nog kunnen genieten en respect hebben voor ander muziekliefhebbers zonder anderen te ergeren. De Ier achter mij geeft me alvast zijn kaartje, hij wil mijn foto's wel en hij is verbaasd dat ik met die camera ben binnengeraakt. Ik was zelf ook verrast, het was een gokje, maar ik kon ze er van overtuigen dat het geen professionele camera was, maar een gewone digitale. Suckers :-)
Halverwege het concert krijg ik wel een aanmaning om te stoppen met filmen, maar dat is geen probleem, ik heb al wat moois ondertussen.
Het was een avondje genieten. Wat een band: gewone gasten zonder veel paretten die bewezen hebben waarom ze mijn favoriete band zijn en zullen blijven. Ik hoop dat ze in Belgie hetzelfde kunnen brengen! Een paar sfeerbeeldjes en het prachtige lo-fi 'Box Elder'!
Stephen Malkmus
Zotten Bob
De zaal: de mooie Auckland Town Hall
Sfeerdbeeldje op weg naar huis
Filmpje dat ik maakte tijdens het concert
Geen opmerkingen:
Een reactie posten