Oldschool roadcafe
Ik zoek mijn weg naar het centrum en de backpackers die ik geboekt heb. Uit één van de vele auto's die me voorbijrijden zwaait er een vrouw naar me, even verder stopt ze en doet me het teken halt te houden. Ze vraagt me waar ik naartoe ga en nodigt me uit om 's avonds bij haar en haar man te komen eten. Ze reist zelf ook regelmatig met de fiets en nodigt graag andere fietsende reizigers uit. Tegen zo'n aanbod voor een lekkere gratis maaltijd zeg ik geen neen. Als ze vraagt van waar ik ben, begint ze in het Afrikaans tegen me te praten! Grappig, we spreken eigenlijk een soortgelijke taal, wat een kleine wereld.
De brede Wanganuirivier loopt door de gelijknamige stad en biedt mooie zichten
Je kan een tochtje maken op een oude stoomboot
Ik rijd snel door naar mijn slaapplaats want ze verwachten me al om zes uur. Eerst even relaxen in de jacuzzi (want dit hostel heeft een jacuzzi en een klein zwembad). Dat doet deugd na een hele dag fietsen. En dan op naar de Zuid-Afrikanen. Onderweg wordt het weer plots heel slecht: vettige regen en een stormwind die me bijna terugblaast naar mijn vertrekplaats. Het is stampen en zwoegen om die luttele drie kilometer te fietsen. Maar het is de moeite waard, want ik blijf de hele avond bij het koppel hangen. Zij heet Mireille Nel, en zijn naam verstond ik niet zo goed en ben ik ondertussen al vergeten. Laten we hem Jef noemen. Ze hebben ook een vijf maand oud zoontje, verwekt tijdens hun fietsreis door Nieuw-Zeeland. Ik neem een familiekiekje om hen te herinneren, want hun gedachtengoed schijnt heel gelijklopend met het mijne te zijn. Ik krijg een copieuze en heerlijke maaltijd voorgeschoteld met dessert en koffie achteraf, dus alles erop en eraan. Ik begin de mensen in Nieuw-Zeeland met de dag meer en meer te appreciëren. Kunnen er nog vriendelijkere mensen dan dit bestaan, die een wildvreemde zo maar zonder boe of ba bij hen thuis uitnodigen voor een maaltijd. De bijbel en Jezus zijn fabeltjes zijn er niks tegen...
Die gastvrije Suid Afrikaners
De volgende dag neem ik nog eens een rustdag om wat te genieten van de faciliteiten van dit hostel. Het is er rustig en uitgerust met een reusachtige televisie, pooltafel, zwembad en jacuzzi. Ik ga nog eens een dagje de spieren laten rusten en op mijn gat zitten. En zo geschiedde...
Dagje genieten van deze faciliteiten
In hetzelfde hostel zat ook een overjaars softballteam met wie ik 's avonds naar het voetbal keek want het was de halve finale van de Australische play-offs waarin ook Nieuw-Zeelandse teams meespelen. Maar hun team, Wellington Phoenix verloor kansloos van Sydney. Geen kampioenschap voor hen, maar dat verhinderde hen niet om enkele biertjes te drinken. Graham, de oudste, was een supergast. Hij zag er heel stoer uit en had de avond ervoor een kopstoot gehad in een bar in Wanganui, maar hij was heel vriendelijk tegen me en altijd aan het grappen. Hij trakteerde me zelfs op één van zijn biertjes toen de mijne op waren. Voetbal kijken in Nieuw-Zeeland met de locals smaakt naar meer, dat belooft voor het WK in juni!
Mijn muziekkeuze baseer ik op de gastvrije Zuid-Afrikaanse familie, want je ziet wat een vriendelijke zwaai allemaal oplevert, zolang je maar terugzwaait!
Geen opmerkingen:
Een reactie posten