Als je in backpackers of hostels verblijft, heb je veel contact met andere reizigers en leg je snel contacten, althans dat is de bedoeling. Er zijn heel veel soloreizigers die op zoek zijn naar een babbel of gezelschap voor een paar dagen. De eerste dagen gaat het 'socializen' me niet zo goed af, want ik ben terechtgekomen in een backpackers vol ubercoolerds die zich gedragen alsof ze iedereen in het hostel al jaren kennen, ook al zijn ze er zelf nog maar twee dagen. Niet echt mijn volk! Ik moei me met geen enkel gesprek, en hou het bij een babbel met mijn Duitse kamergenoot die wel de normale menselijke reacties in huis heeft. Toch kom ik op een of andere manier later op de avond in de tuin terecht waar er blijkbaar een klein feestje aan de gang is want het is zaterdagavond. Een Canadees spreekt me meteen aan en begint over de elanden die hij al geschoten heeft. Deze gast vertelt echt wacko verhalen en er moeien zich nog enkele mensen in het gesprek, maar toch heb ik niet het juiste gevoel, het is allemaal te geforceerd. De volgende dag zie ik ze ook niet terug, maar ik was dan ook niet echt op zoek...
Het eerste hostel valt me lichtjes tegen: ik heb geen zekerheid of ik meer dan twee dagen kan blijven, je moet betalen om het wifi internet te gebruiken (vier euro voor een dag en het is dan nog traag ook!), saaie locatie en er is iets met de mensen in dit hostel maar ik weet niet goed wat. Conclusie: ik ga op zoek naar een betere uitvalbasis in Auckland om mijn reis te plannen. En als bij wonder vind ik er eentje met gratis wifi, dichter bij het centrum maar toch rustig gelegen: Lantana Lodge. Een kleiner hostel van een brave Indier. De gasten hier lijken niet zo oversociaal, iedereen kijkt de kat wat uit de boom en doet het rustig aan. Ik voel het meteen, hier ga ik mij even settelen om mijn plannen te maken!
Skyline van Auckland
Uiteindelijk blijf ik er acht dagen. De eerste dag is wat aftasten, er zijn er maar een drietal mensen die elkaar al kennen, de rest zijn enkelingen. Er wordt niet al te veel gezegd. De tweede dag verandert dat heel plots: tijdens het koken staat er plots een Nederlander naast mij. Hij heeft de lotto gewonnen en reist al enkele jaren de wereld rond. Ik kan hem geen ongelijk geven! En plots komen er nog wat mensen bij in de conversatie en voor je het weet is iedereen wat met elkaar aan het praten voor de rest van de avond. De meesten blijven maar 1 of 2 dagen meer, maar de Ier Simon, de Venozolaan Chris en de Italiaan David zitten er al een paar weken en zijn van plan om nog even te blijven want ze zijn ofwel op zoek naar werk of werken al. Met hen heb ik ook het meeste contact, want de andere reizigers komen en gaan dagelijks, maar die gasten en ik blijven steeds daar. Even later kwam er zelfs nog een vijfde man bij, Gilles, van Corsica.
Een pintje drinken in de Lantana Lodge met David (links), Chris (midden) en Simon (rechts). Die met de baard ben ikzelve...
Met Chris en Simon op het strand
Na enkele dagen ben je echt al aan elkaar gewend. Je komt 'thuis' en vraagt hoe hun dag was, en al snel maak je plannen om 's avonds samen iets te doen. Meestal was het plan niet meer dan een paar biertjes te gaan halen in de 'liquor store' om in onze lodge te drinken, want dat is het goedkoopste. Maar zo heb je elke avond wel iets te doen en leer je elkaar goed kennen.
Nieuwe mensen leren kennen, het is niet altijd eenvoudig. En The Doors hebben gelijk:
Geen opmerkingen:
Een reactie posten