Rondhangen in een van de vele parken in Auckland is heel populair
Uitzicht op de vulkaan van Rangitoto eiland
De eerste drie dagen bezoek ik werkelijk niets in Auckland. Ik loop wat doelloos rond, zoekend naar een ingeving door allerlei informatie te vergaren en het publiek transport verkennend. De vierde dag doe ik eindelijk eens een echte uitstap in Auckland. Samen met Jonathan, een Amerikaan die ik in de Lantana Lodge leerde kennen bezoek ik de suburb Devonport. Devonport ligt de andere kant van de baai, dus we moeten een ferry nemen. Joepie, een reisje met de boot. En het is maar een reisje, want op 10 minuten staan we er al. Eigenlijk is er niet veel te zien in Devonport. We wandelen enkele uren door de heel rustige suburb, die rond twee uitgedoofde vulkaankegels is gebouwd. Van op die heuvels heb je mooie zichten. Niets ongelooflijk spectaculair, maar een leuke dag omdat ik eens een hele dag met iemand kon praten en ondertussen de stad verkennen. En de gesprekken waren heel interessant, gaande van het reizen, het thuisland tot de Amerilkaanse politiek, meer specifiek Obama. Het is des te meer interessant aangezien Jonathan geen Amerikaanse boerenkinkel is, maar een 'aeronautical engineer', genen dommerik dus dat we zeggen...
Jonathan en ik op een uitgedoofde vulkaan in Devonport
Jonathan neemt een foto vanuit een oude verdedigingstoren
Het strand van Devonport
In het zuiden van Auckland liggen enkele grotere uitgedoofde vulkaankegels: prachtige groene steile heuvels die enkele mooie uitzichten over de stad geven. De bekendste is One Tree Hill, zo genaamd omdat er op de top van de heuvel een eenzame den prijkte, daar geplant door een van de eerste kolonisten. Een tiental jaar geleden is deze boom omgehakt door een boze Maori (originele inwoner van Nieuw-Zeeland), en nu wordt de heuvel gekenmerkt door een monument op de top: een obelisk. Een betere benaming zou dus 'No Tree Hill' of 'One Obelisk Hill' zijn, maar 'One Tree Hill' klinkt uiteraard beter. En als je op 'One Tree Hill' gaat begin je automatisch te kijken zoals de hoofdrolspeler Chad Murray uit de gelijknamige serie, dus er is wel degelijk een link tussen beiden.
Zicht op Auckland vanop een afgelegen, rustige heuvel
One Tree Hill zonder de tree
De merkwaardige vormen van One Tree Hill
Het park rond One Tree Hill is blijkbaar de lokatie voor trouwfoto's
Zo kijk je op One Tree Hill (*)
Zo kijkt Chad Murray (*)
(*) Copyright by Stephanie Blancquaert
Zondag 28 februari, mijn voorlaatste dag in Auckland en ik heb een uitstap naar het kleine Tiritiri Matangi eiland geboekt, het kleinste eiland maar meest onaangetaste. Er zijn geen wegen op het eiland, enkel wandelpaden. Het staat vooral bekend voor de zeldzame vogelsoorten die nog op dit eiland leven en de blauwe pinguins die er vaak te zien zijn. Dit lijkt me het meest interessante van al de eilanden, ik heb er zin in! Eindelijk eens een dagtrip in Auckland. Vroeg in de ochtend sta ik in de haven aan de ferries en dan komt het slechte nieuws: de boten varen niet uit, er is een Tsunamiwaarschuwing voor Nieuw-Zeeland, een gevolg van de zware aardbeving in Chile. Wel heb je van zijn leven, wat zijn de kansen dat je zoiets meemaakt. Een zware tsunami zal het wel niet zijn, gezien de grote afstand. Later op de dag verneem ik dat ze een tsunami van maximaal 1 meter verwachten. Dat noemen we eigenlijk gewoon een golf. Spijtig van de afgelasting, maar de dag krijgt toch nog een leuk staartje.
Chris, de luide en zotte Venozolaan, had net een monovolume gekocht om naar het werk te rijden. Als test neemt hij zijn Japanse 'vriendin', Simon en mij mee voor een ritje naar een strand in Auckland. Al de hele week is het prachtig weer in Auckland, meer dan 25 graden en geen regen, maar ik heb nog geen duik in het water kunnen nemen want de stranden liggen ver buiten het centrum. Het water in de baai is lekker warm, ideaal om te zwemmen. Vlakbij het strand is er een Belgian Beer Cafe, waar er lekkere blauwe Chimay op de kaart staat, een van mijn favorieten. Dit kan ik niet laten liggen en ik trakteer de anderen op een Chimay, en het slaat aan. Chris wil meteen naar een liquor store om een fles Chimay te kopen.
Chris met zijn nieuwe auto
Simon en Chris op het strand in Auckland
Het Belgian Beer Cafe
Blauwe Chimay in The Belgian Beer Cafe
En de Blauwe Chimays vielen in de smaak
's Avonds gaan we naar een gratis concert in een van de parken. David, the Italian guy, had daar iets over gehoord. Eens aangekomen hadden we al snel door dat het niet echt om een gewoon concert ging: er waren verdacht veel Chinezen aanwezig en de versiering was ook nogal Chinees getint. Het was geen concert, maar een late viering van het Chinese nieuwjaar. De afsluiter van de avond was een gigantisch vuurwerk, het grootste dat ik ooit gezien heb. Het werd dus toch nog een mooie dag.
Het was best plezierig met de mensen van de Lantana Lodge, en toen ik er vertrok na een week was het weer een beetje afscheid nemen. Je hebt je op die week tijd ergens gesetteld, leert mensen beter kennen en voelt je op je gemak, en dan moet je weer vertrekken, ben je weer alleen en kan je opnieuw beginnen met contacten leggen. Raar gevoel en spijtig als je wat leuke mensen hebt gevonden, maar dat is nu eenmaal het reizen zeker...
Geen opmerkingen:
Een reactie posten