Na El Bolson wil ik dieper in Patagonia doordringen. Mijn volgende halte is El Chalten, bekend voor uitstekende trekkings en klimmen dankzij de aanwezigheid van de wereldvermaarde Fitz Roy! Maar het is niet zo eenvoudig om in El Chalten te geraken, alleszins niet als je langs de Andes wil blijven reizen en de fameuze Ruta 40 naar het zuiden te volgen. De andere optie is naar het oosten van Argentina te reizen via bredere maar saaie banen en zo een grote omweg te maken. Daar heb ik allesbehalve zin in. Ik zou graag doorreizen langs de Ruta 40, want dat is toch iets specialer en het oog wil ook wat. Om al liftend door te reizen heb ik een tent nodig en veel tijd om langs deze desolate baan te reizen. Maar er is een andere optie. Deze tijd van het jaar is er twee keer per week een bus die van Bariloche, via El Bolson, naar El Chalten reist. Het is een busrit van 30 uur via grotendeels grindbaan (want de Ruta 40 is vaak grind in deze streek van Argentina). Een trage, duurdere, lange en hobbelige rit dus om zo een kleine 1000 km af te leggen, maar dat heb ik er zeker voor over. Nu ik hier in Patagonia ben wil ik er het meeste uithalen.
Na vier dagen El Bolson vertrek ik 's avonds laat met de bus naar El Chalten om daar de volgende nacht heel laat (rond 2 uur) aan te komen.Tijdens de dag maakt de bus ook enkele stops in stadjes langs de weg (zoals Perito Moreno) en eentje bij het vallen van de avond in een winkeltje/café waarbij 'the middle of nowhere' de enige perfecte omschrijving is. De verlaten omgeving spreekt toch tot de verbeelding en levert een mooie beelden op. Ook al zijn de zichten tijdens de dag vaak hetzelfde i.e. dorre pampa's op een achtergrond van de veraf gelegen Patagonische pieken, ik ben blij dat ik deze bus heb genomen. Je krijgt een perfect beeld van de uitgestrektheid en leegte van deze streek, die aan de rand gesierd wordt door fabuleuze kale sneeuwpieken.
De leegte langs de Ruta 40. In de verte is er steeds een glimp van de ruwe Andespieken op te vangen
Ruta 40 vanuit de bus. Dit is de beste baan hier, en het gaat niet altijd even vlot :-)
Dit gezellig ingerichte cafeetje/museum was enigszins het enige bezoeken waard in Perito Moreno. Het stadje (eig een dorp voor mij) is verlaten en doods zoals zijn omgeving
De laatste stop bij het vallen van de avond levert prachtige zichten
Zoals een zicht van deze lange wolk boven een slingerende rivier boven een leeg landschap
Een van de beestjes uit de collectie dode drogende beestjes net buiten dit winkeltjeRuta 40 in het zuiden van Argentina is wel degelijk 'the middle of nowhere':
Geen opmerkingen:
Een reactie posten