World in Motion: Bicycle Diaries Day 91: Geraldine

De volgende morgen vroeg uit de veren, al is dat relatief natuurlijk. Ik vind half acht toch wel vroeg. De fiets is volledig gepakt en ik zit al strak in mijn koersoutfit en stap zo bij de dokter binnen. Altijd een opvallende entrée! Ik leg de situatie uit en krijg een afspraak om 13u. Beter dan niks. Ik zeg dat ik zal wachten in een café en dan beseft de vrouw dat ik nog wil verder fietsen vandaag. Ahja nee, tuurlijk niet, ik loop altijd rond in mijn Wanzeels Wonderentenueke en met een helm, dat is de nieuwste mode. Ze zegt dat ik me in de wachtkamer kan zetten en ze me er zo snel mogelijk tussen nemen. Schitterend! Dit is beter dan verwacht. Vijf minuten later zit ik al bij de dokter. Hij denkt dat er twee mogelijke oorzaken zijn: ofwel is het een spier tussen de ribben en de rug die opspeelt door het fietsen, ofwel is het de lever want daar deed het meeste zeer toen hij er duwde. Voor de zekerheid wordt mijn bloed genomen voor onderzoek. In twee dagen weet ik meer, maar volgens de dokter zou het waarschijnlijk wel de spier zijn.

Ik kan al snel mijn fietstocht naar Methven aanvatten op deze manier. De baan naar Methven is redelijk vlak, maar het is bijna de hele dag licht bergop rijden waardoor het tempo toch niet al te hoog ligt. Bovendien speelt het doktersbezoek nog door het hoofd. Gelukkig zijn daar weer de bergzichten die je met momenten alles doen vergeten. De baan naar Methven schuurt als het ware tegen de voet van de Nieuw-Zeelands Alpen. Geen steile hellingen dus, maar wel de mooie zichten!

Zichten onderweg naar Methven, waarbij de bergen komen piepen tussen slierten van wolken

Ik rijd voorbij een boerderij die mijn aandacht trekt, want hier hebben ze 'Belgian Blues', wat dat ook mogen wezen. Aan het bord te zien heb ik een sterk vermoeden dat het koeien zijn...

In Methven had ik een contactadres, een fotograaf die ik aan de Catlins Coast had leren kennen. Hij en zijn vrouw zitten nu spijtig genoeg in Australië voor een week. Maar hij heeft een cottage net buiten Methven waar ik kan blijven en hij heeft me het nummer van de buurvrouw gegeven. Aangezien ik nooit op voorhand weet welke dag ik ergens ga aankomen, kan ik ze maar vandaag bellen. Na een viertal pogingen geef ik het op, ze zal waarschijnlijk aan het werk zijn. Ik ga dan maar naar de YHA in Methven, en als bij wonder zijn er nog mensen. Het zijn er maar drie, maar dat is al veel tegenwoordig. Samen een filmpje zien met wat hapjes, best in orde.