Bicycle Diaries Day 80: The Otago Central Rail Trail: Hyde - Alexandra

Otago is een district in Nieuw-Zeeland. Eind 19e eeuw werd hier goud ontdekt, waarbij de onvermijdbare 'gold rush' hoorde. Zo kwam de Otago Central Railway tot stand waarrond verschillende kleine dorpjes uit de grond schoten. Bij het einde van de gold rush liepen vele van deze dorpen leeg, maar ze zijn er nog steeds zij het met een heel beperkte populatie. Twintig jaar geleden werd de spoorlijn door het gebergte van Otago opgedoekt en sinds enkele jaren is het een 150km langer fietspad dat elk jaar aan populariteit wint, althans in de zomermaanden. Deze tijd van het jaar is het koud in Otago en ideaal om te genieten van de rust van deze streek. Er is geen overrompeling van in de wegrijdende, zwalpende en irritant trage fietsgroepjes. Je kan je eigen tempo rijden en de kalmte van de bergen absorberen. Aangezien het een oude treinroute is, is het traject nooit steil: de eerste 70km loopt het licht bergop, tot het hoogste punt op 618m waarna het de laatste 80km licht bergaf loopt. De Rail Trail loopt door de hoogvlakte van Maniototo, rond de centrale bergen. Op de kaart ziet deze route er dan ook uit als een perfecte boog rond de bergen.

Na de zware klimdag kijk ik er naar uit om een dag te fietsen zonder steile hellingen, maar een constant tempo te kunnen rijden. Supersimpel is het evenwel niet, want in Nieuw-Zeeland schijnen ze te denken dat gravel de ideale fietsondergrond, en liefst gravel met grote stenen tussen. Het is dus wel opletten waar je rijdt. Ik rijd vandaag in één ruk van Hyde naar Alexandra, goed voor 117km. Niet te onderschatten dus, aangezien het tempo de eerste 50km aan de lage kant ligt door het kleine stijgingspercentage. Maar de omgeving is wonderbaarlijk, des te meer met het kleurenpalet van de herfst! Het verhaal in foto's verteld:


Het heerlijk ouderwetse Hyde Hotel waar ik de nacht doorbracht en begin aan de Otago Rail Trail. De Far West sfeer is voelbaar in dit goudzoekersgebied


De grindweg loopt soms dwars door kleine heuvels, uitgehouwen voor de spoorlijn


Het eerste stuk van de Rail Trail rijd ik hoog boven deze prachtige glooiende valleien...


... en langs enkele gorges


Regelmatig moet je over oude spoorbruggen fietsen, en soms hebben ze de rails nog laten liggen


Ook donkere spoorwegtunnels horen tot het arsenaal attracties op dit fietspad, het maakt de fietsdag nog aangenamer


Het station van Ranfurly, het grootste dorp langs de trail. Nu is het omgetoverd tot informatiecentrum, maar wel in originele staat hersteld


Ik rijd door het oude Wedderburn station, ik ben nu heel dicht bij het hoogste punt van de trail (618m)


De 'General Store' van Oturehua, nog steeds in de originele staat van toen en de oudste winkel in Nieuw-Zeeland, althans volgens mijn bronnen...


Actionpic, het Wanzeels Wielerwonder in actie op de fietstocht van 117km. Otago maakt kennis met de Wanzeelse sponsors


Station van Omakau


Zicht van de omgeving halverwege de trail tijdens de langzame en lange afdaling naar Alexandra


De doortocht door de Poolburn Gorge is een van de spectaculairste stukken


Je moet door twee lange tunnels om de Poolburn Gorge te passeren...



...en een prachtige hoge spoorwegbrug


Op weg naar Alexandra, de avond begint te vallen en geeft het geheel nog meer sfeer, ik voel me als een cowboy op zijn paard


De herfst is de geschikte periode om de Rail Trail te fietsen: weinig mensen en schitterend kleurenpalet

Central Otago is een goudzoekersgebied en dat druipt ervan af: zichten en gebouwen waardoor je je in een Far West-film waant! Het goudzoeken gebeurde op verschillende manieren, want het goud met een zeefje uit rivieren ziften bleek al snel niet productief en uitgeput. Er werd ook veel opgegegraven, om goud uit de donkere grond te halen. Dit brengt me naadloos bij het volgende nummer dat ik zo graag op mijn blog wou zetten, een pareltje uit mijn tienerjaren, en het blijft goed: