Bicycle Diaries Day 88: Lake Tekapo - Fairlie

Enkele dagen geleden heb ik contact opgenomen met een zekere Chrissy via de couchsurfingsite. Ze is een vijftigjarige vrouw die in Fairlie woont, 48km voorbij Lake Tekapo, en ze werkt in Lake Tekapo. Ik kan bij haar blijven slapen wanneer ik in Fairlie voorbijrijd en mag gerust ook op haar werk in Lake Tekapo langskomen, waar ze voor het observatorium werkt. Daar ben ik zeker in geïnteresseerd, want het observatorium stond op mijn lijstje. Door het slechte weer is de weg naar het observatorium gesloten en bovendien zit de hemel potdicht. Een avondje 'stargazen' zit er niet in. Spijtig, want hier in Nieuw-Zeeland heb ik al enkele overdonderend heldere sterrenhemels gezien vergeleken bij onze sterrenhemels, waarbij er honderd keer meer sterren zichtbaar zijn. Je kan hier zoveel sterren zien dat je er sterretjes van gaat zien. Spijtig dat ik ze eens niet kan bekijken door de telescoop.



Mijn enige twee foto's van het Lake Tekapo waarover ik zoveel goeds had gehoord. Door de vele sneeuwbuien, regen en mist heb ik echter niet veel zichten gehad

Ik kan de dag rustig starten, want slechts 48km te fietsen en het parcours is niet al te moeilijk. Het enige noemenswaardige obstakel is Burkes Pass, en die pas is nauwelijks die naam waardig vanaf de zijde waarop ik hem neem. Ik moet het niet rushen dus. Ik slaap wat langer en blijf nog wat in de YHA hangen voor het gezellige haardvuur terwijl ik mijn sportkennis weer up to date breng en een babbeltje heb met ons kleine Stéphanie. Tegen de middag breng ik een bezoekje aan Chrissy op haar werk, dat nauwelijks 50m van de YHA is. Ze moet tot laat werken vandaag, maar haar dochter is thuis met nog twee andere couchsurfers die daar blijven schuilen voor het slechte weer van de laatste dagen.


Onder de baan is het weer grotendeels door sneeuwlandschappen te fietsen


Panoramapic van onderweg

Ik fiets de 48km vliegensvlug want het regent en 'smeltsneeuwt' al de hele dag en ik wil er snel van af zijn. Bij Chrissy thuis heb ik mijn eigen kamer met een zalig zacht en warm bed. Mmmm, hier ga ik goed slapen! Laat in de namiddag wordt Chrissy's dochter opgepikt door haar tante voor een uitstap van enkele dagen. Dat betekent dat we met de drie couchsurfers alleen achterblijven in Chrissy's huis, die zelf maar tegen 23u zou thuiskomen. Onvoorstelbaar! Ik kan me niet voorstellen dat zoiets in België zou gebeuren: drie mensen die je eigenlijk helemaal niet kent zomaar een hele avond alleen in je huis laten en erop betrouwen dat ze eerlijk en goed zijn. In Europa zouden we veel te achterdochtig zijn en dit nooit toelaten. Maar hier lijkt dat zo normaal, zowel de dochter, de tante als Chrissy zelf denken er niet eens over na, doe maar, make yourself at home et voila, dat deed ik dan ook. Ik heb al van de eerste seconde een nieuwe vriend: de hond. Hou komt constant tegen mijn been wrijven om hem toch maar te aaien. Uiteraard geef ik toe, want ik heb veel liefde te geef!

's Avonds kijk ik met de twee andere couchsurfers naar 'No Country For Old Man', een film met de duidelijke stempel van de gebroeders Coen, een sublieme film die ik zeker op mijn lijstje van favorieten ga plaatsen. Ronduit schitterend!



En omdat Daniel Lanois zo'n goeie artiest is, die er onlangs bijna het bijltje erbij neerlegde bij een motorongeluk (meer info op http://www.theglobeandmail.com/news/arts/daniel-lanois-in-hospital-after-serious-accident/article1596368/ , met dank aan de Colp dankzij wiens facebookbercihten ik dit ontdekte :-) ) smijt ik er nog een schoontje van hem tegenaan, een classic: