Bij mijn vertrek uit Mount Cook sneeuwt het hard
Op de baan ligt al een aardig laagje, maar ze is nog perfect berijdbaar met mijn fiets
Ik heb er zin in, ik hou van de sneeuw!
Het fietsen in de sneeuw is niet erg, maar het stoppen om te eten en te rusten daarentegen wel. Vanaf de eerste minuut dat ik stop begin ik het kouder te krijgen. Ik koel af en na een tijdje zit ik al te rillen. Tijd om weer te vertrekken en zo op te warmen, want er is werkelijk niets tussen Lake Punakaiki en Lake Tekapo waar ik me binnenin zou kunnen opwarmen. Na 5 minuten fietsen kom ik weer op temperatuur. Ik kies er ook voor om niet langs de snelweg te fietsen maar een kalme route te kiezen die bovendien betere zichten oplevert. Deze baan loopt lange tijd langs Lake Punakaiki en volgt daarna het kanaal dat tussen Punakaiki en Tekapo loopt. Het grootste voordeel is dat ik het hoogteverschil tussen beide meren in één langere klim overwin en daarna kan tempo rijden langs het kanaal in plaats van het bij momenten zware op en af. Het tweede deel van de kanaalroute is echter gesloten omdat er een te sterke wind staat en dus moet ik toch nog een stuk op en neer fietsen. Enkele zichten vanaf de kanaalroute:
De hydrocentrale met op de achtergrond Lake Pukaki en de bergen. Een kleine twee uur geleden fietste ik daar nog aan de overkant
De gigantische buizen die het water van het kanaal naar de centrale en Lake Pukaki voeren
Panorama van de omgeving van de kanaalweg
Dit vijvertje lijkt heel onnatuurlijk en eerder te wijten aan de overstromingen van de voorbije dagen. Niettemin een mooi zicht
De vlakke kanaalbaan
Wat een ongelooflijke fietsdag in de sneeuw. Het is tot nu toe zeker de meest memorabele fietsdag, waarbij ik de kou niet voel omdat ik zo geniet van de sneeuw en de omgeving. Chauffeurs kijken raar naar me op, maar het is eigenlijk helemaal niet moeilijk om in deze sneeuw te fietsen, ik verkies het zelfs boven fietsen in de regen! Op het einde krijg ik het toch wel een beetje koud en wordt het tijd om Lake Tekapo te bereiken. Je kan je lichaamstemperatuur wel op peil houden door te bewegen, maar na zes uur in de kou en sneeuw worden de kleren te vochtig en het lichaam moe en heb ik nood aan een externe warmtebron.
De YHA in Lake Tekapo is de zoveelste lodge die halfdood is, al deel ik toch de kamer met twee anderen want er staan nog enkele koffers op mijn kamer. Ik ben aan het eten wanneer één van mijn 'roomies' de YHA weer binnenkomt en nadat hij onze kamer is binnengeweest stapt hij meteen op me af. Hij moet gezien hebben dat mij rugzak van Quechua (huismerk van het Franse Decathlon) is, want hij zegt enthousiast: 'Vous êtes de France?' No Sir, ik ben van het land met zeven regeringen waarvan de belangrijkste recentelijk wederom gevallen is. Niet iedereen met een rugzak van Quechua is noodzakelijk ook een Fransman (gelukkig maar), net zomin als iemand met een broek van 'Patagonia' ook daadwerkelijk van Patagonie is, of iemand met een vest van 'The North Face' uit het noorden komt. Maar Gael, zo heet onze Franse vriend, is best een aangename kerel met wie ik toch wat kan praten.
Een dagje fietsen in de sneeuw, dat is een werkje voor een ijsbeer!
Voor de liefhebbers van het origineel:
Geen opmerkingen:
Een reactie posten