Enfin, het soort reizigers dat je hier ontmoet in de hostels is volledig anders. Om het kort te zeggen: veel wannabe hipperds en coolerds en weinig kansen om mensen te leren kennen om mee uit te gaan of een pint te pakken. Het is niet dat ik niet graag uitga of drink, verre van zelfs, maar de meeste mensen hier hebben als enige doel zoveel mogelijk uit te gaan en dronken te zijn. Zat zijn is niet iets dat hen overkomt tijdens het uitgaan, het is een doel op zich. Het ligt me niet dergelijk volk, het is altijd moeilijk als je daar alleen in terechtkomt. Iedereen wil cool en stoer zijn, en dat maakt het hele gedoe nogal fake. Ik zoek altijd mensen op die ook graag een pint drinken maar toch iets meer te zeggen hebben dan 'burps' en 'yeah'.
Queenstown speelt handig in op alle het jonge volk en de nabijheid van de ruwe natuur en bergen heeft er ook voor gezorgd dat ze is uitgegroeid tot 'adventure centre' van Nieuw-Zeeland. Keuze uit talloze extreme sporten en avontuurlijk activiteiten: bungee, bridge swing, jetboat, raften, canyoning, river surfing, quadrides, skydive,... Dit spreekt me zeker aan, al is de vele reclame en aanbiedingen waarmee ze je om de oren slaan er wel over. Spijtig genoeg is het heel prijzig om die dingen te doen, en ook al zou ik ze graag allemaal doen (behalve de bungee jump dan :-) ), ik zal een keuze moeten maken.
Mijn eerste dag Queenstown is het heel slecht weer en niet de moeite om iets te doen. Buiten rondslenteren in het centrum en het kopen van een goedkope jeans doe ik bitter weinig. Ik vraag ook de prijzen na van alle verschillende activiteiten om een keuze te kunnen maken. Mijn voorkeur gaat uit naar canyoning: altijd avontuurlijk en je kan er een hele dag van genieten. Het is wel al het einde van het seizoen en er zijn weinig mensen die het nog doen omwille van de kou. De canyoningtrips gaan alleen door als er minstens drie inschrijvingen zijn. Voor morgen is er nog niemand ingeschreven, maar voor vrijdag is er al één iemand ingeschreven. Alles op vrijdag zetten en hopen dat er nog een gelijkgestemde ziel opduikt. Voor de partypeople is dit te koud en te zwaar, dus niet te veel hopen dat het doorgaat. Ik wou eigenlijk al canyoning doen in Wanaka, waar het nog spectaculairder is, maar daar was het seizoen al afgesloten. Daarom dat ik me tevreden moet stellen met de iets mindere maar nog steeds avonturlijke Queenstown canyoning, ook al hangt deze ook aan een zijden draadje...
Ik heb nog niks geboekt voor de tweede dag Queenstown. Het weer is opnieuw niet echt uitnodigend en ik spreek af met Jaan om iets te gaan drinken en een overheerlijke ijscreme te eten. We gaan ook naar het onderwaterobservatorium: drie meter onder het wateroppervlak kan je reusachtige forellen, alen en duikende eenden aanschouwen. En het is gratis :-) Dit is eigenlijk het hoogtepunt van deze dag. Maar morgen, dat wordt het hoogtepunt van mijn Queenstown trip:canyoning!! Ik heb nog enkele andere activiteiten op mijn lijstje staan, maar die kan ik volgende week nog doen wanneer ik terugkeer naar Queenstown. Ik kan niet al mijn geld er in één keer doorjagen :-)
Vrijdagmorgen, en ik begeef me naar het bureau van de canyoningtrip, vingers gekruist. Ik heb geluk: we zijn net met drie. Wat een opluchting. Een Brit, een Nederlandse en ik, dat is ons team. Perfect dat we met zo weinig zijn, dan moeten we nooit lang wachten op de rest van de groep. Onze outfit is indrukwekkend, twee lagen thermische kledij met daarboven een dik wetsuit. Ik kan niet meer normaal stappen als ik alles aanheb, ik voel me een pinguin. Maar ze werken wonderwel: het water is ijskoud maar je voelt het bijna niet, enkel de onbeschermde handen bevriezen.
Op weg naar de start van de canyoning moeten we door een rivier
Safety instructions
En dan begint het voor een tweetal uur: glijden van watervallen in verschillende posities, springen van rotsen (tot 8 meter hoog) in pools, rappels en een flying fox. Er komt ook wat klimmen op glibberige rotsen bij kijken.Bij het springen is het steeds concentreren geblazen, want je moet in verschillende posities landen omdat het water soms ondiep is. Zo moet je bij een sprong van drie meter je benen vooruit zwieren om volledig plat op je rug te landen en daarbij moet je nog redelijk precies tussen enkele rotsen terechtkomen. Het maakt me een beetje nerveus maar het lukt me wonderwel om in die verschillende posities te landen op de gewenste plaats. Na twee sprongen ben ik het al gewoon en denk ik er al bijna niet meer bij na: gewoon gaan! Ik ben de enige van de groep die de acht meter sprong doe, eentje waar ik toch zelf even aan twijfelde omdat je redelijk ver moet springen over een uitstekend stuk rots dus je mag niet wegslippen bij het afzetten. Maar ik wil hier niks missen en spring! De max!!
Bij de eerste sprong en de eerste slide van een waterval is het even verschieten. Het ondergaan in het ijskoude water snijdt je ademhaling volledig af. Wanneer je boven water komt kan je enkele seconden niet ademen en het is alsof je op je longen moet duwen om lucht in je longen te krijgen. Een vreemd gevoel maar ook hier wen je al snel aan. Al is het moeilijk om een idee te krijgen van het spectaculaire en de adrenalinestoten die je bij momenten krijgt, toch enkele actionpics:
Sprong van waterval, en ik moet op mijn gat landen
Start van abseil
Groepsfoto's
De eerste doorgang door Queenstown zit er op en ik heb mijn favoriete activiteit kunnen doen. Morgen is het weer fietsen! Traditioneel besluiten met een toepasselijk nummertje:
Geen opmerkingen:
Een reactie posten