De fiets is gerepareerd en hij bolt veel aangenamer dan tevoren. Het heeft me wel een noot gekost, maar bon, we kunnen verder reizen en eindelijk beginnen aan de aantrekkelijke West Coast. Er is veel te zien aan de West Coast in het Zuideiland en het is dan ook heel toeristisch ondanks het lage bevolkingsaantal. Ik vermoed dat er maar weinig mensen wonen aan de westkust door de overvloed aan slecht weer die ze hier hebben: het is een van de natste plekken in Nieuw-Zeeland, na de fjorden in het zuiden. Dit is te wijten aan de hoge toppen van de 'Southern Alps' die de regenwolken verhinderen naar het oosten te trekken.
De eerste stop ligt op 55 km in Punakaiki waar de fameuze Pancake Rocks te zien zijn. De weg is golvend met drie zwaardere hellingen, maar dat is geen probleem in zo een korte rit. Het levert wel enkele prachtige kustzichten. Punakaiki is een nietig dorpje dat enkel bestaat uit enkele hostels, motels, een kampeerterrein en een bar. Er is zelfs geen winkel dus ik moest er op letten genoeg eten mee te hebben als ik langer wil blijven.
Verschillende kustzichten onderweg van Westport naar Punakaiki. De kustlijn is hier magnifiek
Onderweg naar Punakaiki
De meeste toeristen houden een heel korte stop in Punakaiki om even naar de speciale kalksteenrotsen te kijken die er als opeengestapelde pannenkoeken uitzien door een ingewikkeld spel van erosie en afzettingen van gestorven zeeleven. Bij vloed spuit de zee door verschillende gaten in de rotsen, 'blowholes' genaamd. Na een half uurtje vertrekken de meeste toeristen weer, niemand die merkt dat Punakaki aan het wondermooie Pararoa National Park. Dat is enkel toegankelijk via enkele wandelroutes, waarvan de langste en beste de 'Inland Pack Track' is, een route die ik op mijn programma heb gezet na het lezen van een korte beschrijving. Het wordt omschreven als een trek van twee tot drie dagen. Dit lijkt me wat overdreven voor een route van 27 km. Ik speel met de gedachte om de volledige trek in één dag te doen, inclusief de zijuitstap naar een rotsformatie, 'The Ballroom Overhang', waardoor de tocht zo'n 32 km wordt.
Herken de pannekoekenvorm
Vanop een afstand ziet het er zo uit
Natuurlijke brug bij 'Pancake Rocks'
Blowhole
Herken je beesten of gezichten in bovenstaande rotsformatie? De onderstaande foto kan je een handje helpen
Ik verblijf in een klein hostel aan het strand maar het is al volzet. Ik heb geen zin om naar een ander hostel te fietsen dat op de top van de volgende heuvel ligt en kies voor de goedkope en gemakkelijke oplossing: ik kampeer in de tuin en blijf twee nachten in mijn tent slapen maar kan wel gebruik maken van de faciliteiten. Er is nog één iemand die in de tuin blijft slapen. Ik geraak aan de praat met het (uiteraard) Duitse meisje en zij heeft net de 'Inland Pack Track' gestapt in één dag, zij het zonder de zijuitstap. Dit overtuigt me wel om de tocht ook op één dag te doen en mijn tent achter te laten in het hostel zodat ik minder gewicht in mijn rugzak heb. Het is beslist.
Nog een paar zichten vanuit Punakaiki
's Avonds ga ik nog iets drinken in de bar met de Duitse en een Duitse medewerker van het hostel. Dat iets draait al snel uit op een respectabel aantal biertjes, maar om twaalf uur sluit de bar dus dan moet ik wel naar bed. Gelukkig maar als ik de volgende dag zo'n tocht wil doen.
woensdag 7 april 2010
Abonneren op:
Reacties posten (Atom)
Geen opmerkingen:
Een reactie posten