Het pintelieren (als ik het zo mag noemen) van de avond tevoren heeft me twee dingen opgeleverd: ik ben te laat opgestaan en ik heb een lift naar de start van de track kunnen versieren. Het eerste is niet echt een probleem, als ik om 11u vertrek kan ik nog steeds voor het donker terug zijn indien ik geen enkels omsla of verdrink. Het tweede is sowieso een voordeel want nu moet ik niet meer staan liften, de Duitse medewerker van het hostel voert me naar de startplaats.
Een beeld van de aanvang van 'The Inland Pack Track'
Het pad loopt op momenten door dichter begroeiing
'The Inland Pack Track' is voor een groot deel geen pad maar eerder een route. Dat wil zeggen dat er hier een daar tekens staan die de route aangeven, maar je moet zelf de beste weg zoeken. Na een kilometer verdwijnt dan ook plots het pad in een rivier. Aangezien je in een smalle canyon loopt zwalpt de route constant van de ene naar de andere oever van de rivier, en moet je op ondiepe stukken de rivier oversteken, en soms is de rivier de route en de enige optie.
Bergschoenen wisselen voor sandalen om de rivieren over te steken in het eerste deel van de track
En je voelt al meteen nattigheid bij de eerste rivierpassage: deze route is enkel begaanbaar is bij lage waterstanden, dus als het minstens één dag niet geregend heeft. Het had twee dagen niet geregend toen ik de tocht aanvatte, en op sommige stukken kwam het water al tot mijn middel en was er een serieuze onderstroming. Vorig jaar was er nog een wandelaar verdronken op deze route, en daar verschiet ik niet van. Als het water nog wat hoger staat is het op sommige stukken gevaarlijk.
Op sommige plaatsen is de rivier redelijk wild en mag het water niet te hoog staan
Ik baan mezelf een weg door de rivier
Enkele fotootjes tijdens de watertocht
Lunch in de Ballroom Overhang, de sidetrip die ik maakte
De eerste tien kilometer gaan heel traag omdat je constant rivieren moet oversteken of door de rivier moet stappen. En als je niet door water stapt, stap je op droge rivierbedding bestaande uit losliggende stenen van alle formaten. Heel vermoeiend en belastend voor de knieën en perfect om je enkels om te slaan. Gelukkig gebeurt dat niet. Er zijn vele zijriviertjes en regelmatig moet ik in de verte kijken of ik nog een oranje driehoekje zie dat de route aangeeft. Na meer dan drie uur stappen ben ik eindelijk uit de rivierzone, het stuk van de 'Inland Pack Track' waar ik het meeste van genoten heb en prachtige zichten gaf.
De aanduiding van het pad staat aan de overkant van de rivier. De zoveelste rivieroversteek...
De stukken over de droge rivierbedding met de vele stenen bemoeilijken het stappen
Stappen door de zijrivieren of creecks
Het einde van het riviergedeelte
Plots staat er een dikke oranje pijl die je het regenwoud instuurt op een modderig en glibberig pad. In het informatiecentrum zeiden ze dat je heel goed moest opletten dat je het pad niet miste, want veel mensen stapten er voorbij en volgden de rivier. Ik vermoed dat deze route heel populair is bij blinden en slechtzienden...
Het regenwoud
Een mooi zichtje
Pad door het woud en de bergen
De tocht door het woud is evenzeer de moeite waard met hier en daar wat klimwerk en vele gevaarlijke slibberige stenen. De natuur rondom je verandert ook constant van uitzicht. Genoeg geschreven, it's picture time. Er rest me enkel nog te zeggen dat ik de tocht heb afgelegd in 8 uur, dezeflde tijd als de Duitse, maar ik heb de omweg van 4 kilometer naar 'The Ballroom Overhang' gemaakt en zij niet, en dat levert dus een overduidelijke overwinning op voor België op Duitsland, de revenge voor '14-'18, '40-'45 en USA '94 is binnen, en ik heb aleens niet moeten doorgeven :-)
Enkele dode possums. In NZ zijn ze niet inheems en worden als een plaag beschouwd. Je vindt op verschillende plaatsen vallen voor hen
Nice spider
Een mooie dag met een zonsondergang bij de zee als afsluiter
ALs besluit een pracht van een nummertje van de toepasselijke groep The Walkmen:
Geen opmerkingen:
Een reactie posten