Bicycle Diaries Day 26-29: Murchison – Westport en Westport

Zaterdag 27 maart en er staat 98 km op het menu waarvan het grootste deel door de schilderachtige 'Buller Gorge' loopt. Een lange rit, met veel op en neer maar altijd gematigd en met hele mooie uitzichten. Op zulke dagen is de omgeving zo indrukwekkend dat je de pijn van het vele fietsen of de regen niet meer voelt. En hoe dieper je de 'Buller Gorge' inrijdt, hoe spectaculairder de zichten en de baan wordt. Je rijdt vaak tussen de hoge rotswanden naast de Buller rivier en de weg wordt met momenten zo smal dat er verkeerslichten zijn gezet omdat er maar verkeer uit één enkele richting kan rijden. Soms is er ook een stuk uit de rotswand gehouwen om de baan te kunnen leggen en rijd je in de rotswand. Een impressie:



De dag begon met de Buller Gorge swing bridge, de langste swing bridge in Nieuw Zeeland







Bij de laatste overstroming van de Buller Gorge, 60 jaar geleden, stond het water boven deze inkeping, om maar te zeggen welke hoeveelheid water er door deze rivier kan stromen. Dan kon je uiteraard niet door deze gorge rijden, tenzij je Kapitein Zeppos bent!


Eens je uit de 'Buller Gorge' komt ben je bijna meteen in Westport, een stadje aan de West Coast met4000 inwoners en dat is meteen genoeg om de tweede grootste stad aan de West Coast. Dat zegt genoeg over hoe dunbevolkt dit deel van Nieuw-Zeeland is. Er is heel weinig te doen in Westport maar er is een fietsenmaker en dat is iemand die ik dringend nodig heb. Mijn achterband is volledig afgesleten en het achterwiel begint serieus te waggelen door het vele gewicht. Bovendien heeft de fiets nood aan een groot onderhoud want de komende 400km is het aantal fietsenwinkels erg beperkt (twee om precies te zijn en dan nog heel kleine). Ik heb pech want ik kom aan in Westport na 17u en de fietswinkel is al gesloten en morgen is zondag. Na een tijdje reizen vergeet je al snel welke dag het is en dat kan soms pijnlijke gevolgen hebben. Ik moet dus al zeker tot dinsdag in Westport blijven. Spannende dagen ongetwijfeld. Maar beter wat wachten dan ergens vast te zitten in de bergen met een kapotte fiets.

Zondag fiets ik naar Taurango Bay en Cape Foulwind waar er een kolonie zeehonden zit. Dit is eigenlijk de enige echte attractie op fietsafstand en dan nog levert dit me een tochtje van 40km op. Het loont wel de moeite want de uitzichten over de ruwe kust met de bergen zo vlakbij is prachtig. En je kan veel zeehonden zien met hun jongen die in het water aan het spelen zijn. Beelden zeggen meer dan woorden:





Kustzichten aan Tauranga Bay


Als je naar de zee zit te staren liggen deze bergen achter je



Als je de weg kwijt bent aan Taurango Bay staan er enkele handige wegwijzers om je te helpen




De zeehondjes!

Daarmee zit de belangrijkste uitstap erop. De avond en maandag vul ik met het ordenen en bewerken van mijn video's op mijn laptop. Het resultaat kon je al zien in een vorig bericht. Voor de rest bekijk ik enkele films op de grote flatscreen die ze hebben. Ik ben de enige die meerdere dagen blijft in het hostel in Westport, andere reizigers blijven er gewoon voor een nacht op hun doortocht naar Nelson in het noorden of de gletsjers in het zuiden. Elke avond zie ik andere mensen, waaronder vele Duitsers en ook een Canadees meisje. In het begin leek de Canadese nog aangenaam en hadden we een gesprek over muziek. Maar de duizenden keren 'i was like' in elke zin en haar opvallerig gedoe deden me al snel een afkeer krijgen zodat ik haar voor de rest op professionele wijze heb ontweken. Met verschillende Duitsers kon ik wel opschieten en een paar biertjes drinken. Op avonden dat er geen leuk volk was dronk ik biertjes op mijn eentje en keek wat TV. Je hoort het al: het was serieus feesten in Westport. Maar er is niet veel andere keus want ik heb geen vervoer.



De spannendste foto's van Westport

Dinsdagmorgen ga ik mijn fiets halen, maar de fietsenmaker wijst me op nog enkele mogelijke problemen die ik ook al had opgemerkt. Na een half uur overleg beslis ik om nog enkele onderdelen te vervangen om zekerheid te hebben over de betrouwbaarheid van mijn fiets, want zoiets speelt serieus in je hoofd tijdens het fietsen, vooral in afgelegen gebieden. We zijn het er beiden over eens: mijn fiets is 'crappy' en eigenlijk niet geschikt voor touring. Maar ik moet er mee door en met de nodige aanpassingen lukt het wel, ik heb tenslotte toch al meer dan 1200 km afgelegd. Dat betekent nog een dagje rondhangen in Westport, of dus films kijken, video's bewerken en bier drinken. Ik trek me het helemaal niet aan, gelukkig heb ik tijd genoeg voor deze reis zodat ik volledig stressloos kan reizen, zelfs al moet ik enkele dagen wachten in een of ander gat. Ik hou me altijd bezig en alles is beter dan werken :-)


De enige andere constante in het hostel naast mij was dit lieve katje. Het kwam me dagelijks opzoeken op mijn kamer

Op de vier dagen Westport heb ik elke avond meer dan vier biertjes gedronken, hetgeen heel goed is voor de conditie. Dat belooft voor woensdag wanneer ik weer begin te fietsen. Ik heb er wel zin in na enkele dagen van leegloperij. Hierbij hoort een leeglopernummer: