Bicycle Diaries Day 43: Wanaka - Queenstown

Rond Lake Wanaka zie je alleen maar bergen, dus dan weet je dat een fietstocht serieus lastig zal worden met veel klimmen. En de rit van vandaag is qua klimwerk nog een stuk lastiger dan de rit over de Haast Pass want nu moet ik over 'Crown Saddle', met 1080m de hoogste weg in Nieuw-Zeeland. De eerste 35km zijn constant bergop, waarvan de laatste 5 weer steil zijn. En het regent en ziet er niet naar uit dat het zal opklaren in de loop van de dag. De regen is wel ideaal om mijn waterdichte schoenovertrekken die ik in Westport gekocht heb, eindelijk eens uit te proberen. Mijn regenvest doe ik niet aan, want daarvoor regent het niet hard genoeg en ik hou wel van een beetje regen.


Onderweg passeer ik langs een historische site, aangeduid met een grote pijl. Toch wel teleurstellend als je naar de overkant van de baan kijkt, gewoon een gedenksteen

Na een tijdje begint het harder te regenen maar ik ben net aan Cardrona, halverwege de lange klim, en er is een café met het uitzicht van een saloon uit de Far West. Ideaal voor een stop om op te warmen met een soepje. Er stopt nog een fietser die de andere kant uitrijdt. Het is een Amerikaan en we plaatsen ons allebei voor het haardvuur voor een uurtje, tot de regen weer wat geminderd is.


Oldstyle Cardrona pub

En dan begint het zwaardere stuk van de klim. De laatste kilometers zijn weer zo onnoemelijk steil dat ik toch weer twee keer moet afstappen om even te bekomen. Ik vervloek de bagage, maar ja, ze hoort er nu eenmaal bij...


De zware klim naar Crown Saddle

Ik geraak toch boven, en al bij al een stuk vlotter dan op de Haast Pass. Op het uitkijkpunt op de top komt er meteen een vrouw op me af die vol bewondering is en meteen aanbiedt om met mijn camera een foto van me te nemen, en ziehier, ik op de top, nog stillekes aan het bekomen:



Maar het gevaarlijkste stuk moet dan nog komen: een steile en door de regen gladde afdaling. In deze afdaling is er zelfs een lang stuk met haarspeldbochten. Ik ga sneller dan de auto's, vooral op het stuk met de haarspeldbochten, maar moet toch zeer voorzichtig elke bocht aanvatten. Het gaat me wonderwel heel goed af, veel beter dan het klimmen, en ik sta op deze manier al snel in Queenstown. Het was een zware maar genietbare rit, want door die bergen rijden geeft toch een ongelooflijke voldoening.


Uitzicht vanop de top, met zicht op de afdaling die me wacht



Kleiner meer bij Arrowtown, dicht bij Queenstown

's Avonds spreek ik af met Jaan om iets te gaan drinken en hij brengt enkele kennissen van zijn school mee. Die avond is er ook een quiz in die pub, en de mensen die aan onze tafel zitten vragen of we mee willen doen in hun team. Daar heb ik wel oren naar, quizzen blijft toch één van mijn favoriete bezigheden, zelfs al is het in het Engels en zitten er ongetwijfeld Nieuw-Zeelandse vragen tussen. Maar ik kan redelijk wat bijdragen en er zit ook een serieuze krak in ons team. We winnen de quiz op overtuigende wijze en krijgen 60 dollar, een avondje gratis gedronken dus. Zo heb ik het graag!