De laatste dag met de mammie en de pappie vandaag. Het afscheid is alweer nabij. Het is niet gemakkelijk om een tweede keer afscheid te nemen, zeker niet omdat het nu voor een veel langere periode is. We gaan wel nog samen door tot aan Fox Glacier, slechts 25km verderop. We reizen niet echt samen, want ik fiets en zij rijden met de wagen, maar ze nemen wel mijn bagage mee. En dat is maar goed ook, want die 25km zijn loodzwaar: drie beklimmingen van ***m hoogteverschil. Zonder bagage is het al zwaar, maar doenbaar en zelfs genietbaar. Met bagage zou dit echt afzien zijn, zeker gezien de steiltegraad. Maar nu kan ik eens echt proberen klimmen en op tempo een bergjes bedwingen. En het gaat best goed!
Kiekje van onderweg
In Fox Glacier drink ik nog een koffie met moe en va en dan is het zover: ik blijf achter en zij reizen door. Een nieuw afscheid, altijd moeilijk. Maar het was leuk om ze weer te zien en ik heb genoten van de 4 dagen tesamen.
Ik blijf twee dagen in Fox Glacier en doe relatief weinig: een fietstocht naar de voet van de gletsjer en een paar korte wandelingen, kleren wassen, lezen en schrijven.Een tweede Glacier Walk is te duur en zou geen nieuwe dingen doen vergeleken met de Frans Jozef Glacier Walk. Veel meer valt er over deze dagen niet te vertellen. Het is voornamelijk een dagje op het gemak zijn en voorbereiden op de lange fietstocht naar Haast die er de volgende dag aankomt.
Fox Glacier
Indrukwekkende vallei die de Fox gletsjer heeft uitgesleten
Brug over de Fox smeltwaterivier, en ik erop
Borden die je nergens anders zal zien en eerder grappig overkomen
Best verwarrend wel, zo twee gletsjers dicht bij elkaar. In het begin had ik altijd de neiging om te spreken over de Franz Fox Glacier, omdat de naam Franz Fox (eigenlijk Franz Fuchs) voor eeuwig in mijn hoofd zal blijven zitten bij een hilarische avond. Het is een naam die ook nog een belletje zou moeten doen rinkelen bij de heren Vincent V., Tom P., Gert W. en Rits W. :-) Wie zich afvraagt wie die verdomde Franz Fuchs is, ziehier het antwoord: http://en.wikipedia.org/wiki/Franz_Fuchs
De titel van het volgende nummer is wel heel toepasselijk voor de korte ontmoeting van enkele dagen die ik had met mijn ouders. En als toemaatje geef ik zowel de originele versie van Soft Cell als de cover van David Gray, want beide versies zijn klasse!
vrijdag 23 april 2010
Abonneren op:
Reacties posten (Atom)
Geen opmerkingen:
Een reactie posten