Zonder auto ben je niets!

Om door Argentinië te reizen langs de Andes tot in Ushuaia heb ik iets meer dan anderhalve maand. Dat lijkt een zee van tijd, maar het is wel een hele lange weg (ongeveer 5000 km) en ik wil de meeste tijd doorbrengen in Patagonia.Toch wil ik onderweg iets meer zien van Argentinië, niet alleen de grote toeristische plaatsen, want er is zoveel mooie natuur in de kleinere nationale parken en interessante plaatsen voor een trektocht of wat mountainbiking. Zo wil ik vanaf Cafayate meer naar het zuiden trekken via de Ruta 40 tot in Villa Union, het dichtsbijzijnde dorp bij Valle de la Luna. Er is uiteraard geen directe bus naar Villa Union. Ik moet eerst de bus nemen naar het iets grotere Santa Maria en vandaar dan een andere bus naar Belen, een klein ambachtelijk stadje. Het is in Belen dat ik begin te beseffen dat ik mijn plannen en manier van reizen drastisch zal moeten aanpassen, want ik ben dan al een hele dag onderweg via twee bussen en dat om een luttele 150 km af te leggen.

In Belen heb ik het gevoel dat ik de enige toerist ben, want na een hele namiddag rond te lopen merk ik niet alleen dat er bijna geen restaurants zijn, maar ook dat ik geen enkele andere toerist tegen het lijf ben gelopen. Ook al is dit net wat ik het leuktste vind tijdens een reis, van het toeristenpad afwijken en het echte land te leren kennen, toch is dit een eerste teken aan de wand dat er iets schort met mijn manier van reizen hier.

Een foto van Belen, al is er niet al te veel om foto's van te nemen hier

Belen by night

In het piepkleine infocenter voor toerisme in Belen kom ik te weten dat het niet eenvoudig zal zijn om van Belen naar Villa Union te geraken. Er zijn maar één of twee bussen per week vanuit een onaantrekkelijk nietszeggend stadje ten zuiden van Belen, Antogasta. Bovendien is er vanuit Belen ook al niet elke dag een bus naar Antogasta. Het gaat me dus meer dan een week kosten om naar Villa Union te reizen en vandaar weer verder te kunnen reizen. En dan spreek ik nog niet over een uitstap naar Valle de la Luna. Zoveel tijd kan ik me niet veroorloven om enkele kleinere dingen onderweg te bezoeken, want zo zal ik na anderhalve maand nog niet eens in de buurt van Patagonia zijn. Wanneer ze in het infocenter vragen om me te registreren, zie ik in hun register dat de laatste toeristen zich vier dagen geleden hebben ingeschreven. Bovendien hebben alle geregistreerden als vervoermiddel 'auto' ingevuld. Geen enkele keer zie ik 'bus' staan, tot nu dan, naast het woord 'Belgica' dat ik net heb neergeschreven. Hmmm, wat zou dit kunnen betekenen?

Ruta 40 op weg naar Antogasta

Een uur of 8 doorbrengen in het doodse Antogasta waar werkelijk niks open is om te eten. Wel deze man met popcorn op het plein waar hij zo goed als de enige mens is

Ze hebben blijkbaar wel veel geld in Antogasta want ze hebben een groot scherm op de plaza om reclame te maken. Vreemd beeld in ze een verlaten stadje. Een ander opvallend iets is dat er veel kinderen op het plein zitten met een soort speelgoedlaptop en dat er gratis wi-fi op dit plein is. Volgens mij is dit recent geinstalleerd en hebben ze die laptopjes uitgedeeld in het stadje, want een trotse inwoner komt me vragen of de wi-fi werkt, met de duim omhoog

Reizen per bus door Argentinië is dus niet zo evident als in Peru of Boliva, waar het grootste deel van de bevolking ook per bus reist en er dus van overal naar overal en op elk moment bussen zijn. In Argentinië hebben meer mensen hun eigen vervoer en zijn er veel minder bussen naar kleinere plaatsjes. Als je van het grote toeristiche pad wilt afwijken dat van de ene grote stad naar de andere loopt, dan moet je ofwel over heel veel tijd beschikken, ofwel per auto reizen. Ik beschik over geen van beiden. Plan aanpassen dus. Ik blijf een nachtje in Belen en probeer dan morgen hier weg te geraken naar een grotere stad vanwaar ik dan meteen een directe bus naar Mendoza kan nemen. Een busrit van drie uur naar Antogasta, zeven uur wachten in dit saaie dorp waar alles gesloten is, een vier uur durende busrit naar La Rioja en een twaalf uur lange nachtbusrit later kom ik eindelijk aan in Mendoza, de tweede grootste stad van Argentinië en basis voor een bezoek aan de Aconcagua, de hoogste berg van Zuid-Amerika. Dat zijn dan vijf busritten op twee dagen en ik heb op deze manier heel wat interessante dorpen en parken onderweg gemist en heel wat plannen laten varen. Spijtig, maar met de bus is het onmogelijk om dat in deze tijdspanne te doen, en bovendien stoppen de bussen vaak ook niet op de plaatsen waar je wil zijn. De bus is niet het beste vervoermiddel hier als je tijd beperkt is! En ik denk verbitterd: 'Zonder auto ben je niets...'