Bariloche

Een busrit van twintig uur brengt me van Mendoza naar Bariloche in het noordelijke deel van Patagonia. Eindelijk in Patagonia! Nog niet het ruwe en ruige zuidelijke Patagonia, maar het meer beboste noorden met de hogere toppen. Patagonia is eigenlijk de voornaamste reden waarom ik naar Zuid-Amerika wou komen. Al jaren speel ik met het idee om naar hier af te reizen om deze ruwe streek te verkennen. Bariloche is voor mij dan ook het startsein om weer heel actief te worden en de wijde natuur in te trekken.

Onderweg naar Bariloche

De stad ligt in een feeërieke omgeving die me doet denken aan het zuidereiland van Nieuw-Zeeland, alleen is het hier nog veel uitgestrekter en intenser. Beide streken zijn niet toevallig gelijkend, want ze liggen rond dezelfde heel zuidelijke breedtegraad. Alleen gaat Patagonia nog verder waar Nieuw-Zeeland stopt. Bariloche heeft duidelijk een Zwitsterse invloed ondervonden, zeer opvallend in de bouwstijl en het centraal plein en stadhuis zijn hier uistekende voorbeelden van.

Bariloche ligt aan de oevers van het reusachtige Huapi meer met aan de andere kant de schilderachtige witte toppen van de Andes. Mooie setting waarin Bariloche ligt. Ik moet wel in Patagonia zijn

Italiaanse roots? Jawel, zeker en vast, kijk maar naar Romolus en Remus

Centrale plaza van Bariloche zou best mooi en gezellig kunnen zijn, maar de vele rondhangende luidruchtige jongeren en graffiti op het beeld van San Martin verhinderen dat

Het stadhuis van Bariloche, als dat geen Zwitsers uitzicht heeft weet ik het ook niet

Mijn eerste werk in Bariloche is het infocenter van het nationaal park Nahual Huapi te bezoeken. Nahual Huapi is een van de grootste parken van Argentinië en omvat een groot aantal bergen en meren. Maar ik word meteen met de neus op de feiten gedrukt: er ligt nog heel veel sneeuw in de bergen en zo goed als alle refugio's zijn nog gesloten en alle meerdaagse trekkings worden afgeraden wegens lawinegevaar. Er is enkel een dagtrek naar de dichtsbijzijnde refugio mogelijk. Ik ben blijkbaar nog enkele weken te vroeg voor deze streek. Ik weet wel dat ze in deze infopunten vaak overdreven om minder ervaren trekkers af te schrikken, maar daar reken ik mezelf niet echt onder. Echter, lawinegevaar spreekt me ook niet echt aan en ik beslis om mijn trekkingplannen voor Bariloche op te bergen. Het was ook niet meteen de plaats waar ik perse een trekking wou doen, dus ik ga het zeker niet forceren Ik kan mijn krachten, geld en tijd beter opsparen voor de trekkings die ik koste wat het kost wil doen. Ik heb trouwens al een backup in gedachten en ben dus niet te erg teleurgesteld.

Maar eerst eens zien wat ik dan wel kan doen in Bariloche. De populairste en mooiste excursie vanuit Bariloche is een tocht langs 'Circuito Chico', een 65 km lange baan met superbe zichten over de vele meren en bergen. Het mooie eraan is dat je dit zelf kan doen met een mountainbike en dus niet via een begeleide teleurstellende tour. Een fiets? In de bergen? Verkocht! En het Circuito Chico is zeker een aanrader, wat een omgeving:

Ik ben onder de indruk van de schoonheid van de natuur langs het Circuito Chico

Ik blijf maar foto's trekken, maar je begrijpt waarschijnlijk wel waarom wanneer je dit ziet

Nog eens een dagje fietsen doet deugd en de benen voelen meteen redelijk goed. Ik kan het niet laten om een paar keer off-road te gaan. Deze streek nodigt daar echt tot uit

Colonia Suiza, een klein dorp van Zwitserse origine dicht tegen Bariloche en langs het Circuito Chico

Jaja, ik geniet van mijn fietstocht

Tja, wat kan ik nog zeggen bij deze foto's? Kijk gewoon

Goeie kwalitieitsmountainbike in kwaliteitstreek

In Bariloche ontmoet ik trouwens ook weer de Denen Martin en Anders terug ontmoet, twee gasten die ik in Mendoza leerde kennen. Goed dat ik hen ontmoet, want een dag later trek ik in hun hostel in, na nieuwe problemen met een bende Israeli's. Maar meer daarover in het volgende bericht. De Denen zijn leuke gasten. We koken twee keer samen (eigenlijk koken zij en ik eet mee :-) ) en zetten een stapje in het drukke nachtleven van Bariloche, waar ik trouwens onverwacht op de Zwitserse Martina bots. Ik leerde haar een maand eerder kennen in Uyuni (Bolivia) waarna zij naar Brazilie trok. En nu zit ze plots naast me aan de bar in het zuiden van Argentina en we hadden elkaar zelfs eerst niet gezien. Van toeval gesproken!

Met Martin en Anders tijdens een van hun kooksessies. Anders heeft een heerlijk Ierse stoofpot gemaakt

Met Martin en Anders spreek ik ook een paar keer over muziek en ontdek dat ik eigenlijk zo goed als geen Deense groepen ken, behalve dan enkele foute bands zoals Aqua, The Cartoons en de onvergetelijke 90's muziek van Whigfield. Laat ons dan maar een nummer beluisteren van de minst foute van de drie, Whigfield, met een van hun iets. Tijd voor wat foute muziek op mijn blog, want ik vind dat dit niet mag vergeten worden.