Edmonton and the holy smoke

Na een weekje skiën nemen we de bus naar Edmonton, centraler en noordelijker in Canada, daar waar het echt koud wordt in de winter. Mensen verklaren ons gek wanneer we vertellen dat we naar Edmonton gaan. 'Why the hell are you going there?! It's freezing cold over there!'. Waarom gaan we eigenlijk naar daar, goeie vraag. Wel, ik had ooit geschreven over Cole, een Canadees die ik in Huaraz (Peru) had leren kennen. Toen hij hoorde dat ik naar Canada kwam, had hij me uitgenodigd om Kerstmis en Nieuwjaar bij hem en zijn familie te komen vieren. Dat ben ik niet vergeten, en toen ik hem enkele weken daarover contacteerde, bleek zijn aanbod nog steeds te gelden. Cole woont echter in Swan River, Manitoba, pal in het midden van Canada, waar temperaturen van -40ºC geen uitzondering zijn. We moeten daar dus eerst en vooral proberen geraken. Cole en zijn broer werken echter beiden voor een bedrijf dat bomen trimt over het hele land. Zijn broer werkt op het moment in Lac La Biche, 4 uur rijden van Edmonton.Als we tegen 17 december daar geraken kunnen we met hem meerijden naar Swan River. Daarom gaan we dus naar Edmonton en daarna Lac La Biche. En of we werkelijk gek zijn om naar die plaatsen in de winter te gaan? Verre van, dit is gewoon een speciale ervaring, een avontuur!

Naar Edmonton gaan we met de bekende Greyhoundbussen. Vorig jaar had ik daar een gruwelijk nieuwsbericht over gehoord. Een passagier was volledig over het rooie gegaan en had zijn slapende buur onthoofd. Jawel, onthoofd. Het bericht kan je hier nalezen: Elsevier.nl - Buitenland - Canada: moordenaar at vlees onthoofd slachtoffer.

Regelmatig, wanneer mensen horen dat we met de bus gaan, wordt dit verhaal nog eens opgerakeld. Altijd plezant om zo op de bus te stappen. Je wil zeker niet naast een weirdo of een of andere gek komen te zitten, want dan zit je niet op je gemak. Ik heb uiteraard pech, want er komt er zo eentje naast me zitten. Lap! Een litteken in het aangezicht, dat kan geen goed teken zijn. Ik kijk nog eens goed. Oef, ik heb geluk, het is de Werner en de kans dat die weet hoe je een mes moet gebruiken om iemand te onthoofden is beperkt. Een hele geruststelling...

De man die naast me zat op de bus. Gelukkig was het nen braven en sliep hij goed

Sneeuwtafereel langs de baan: af en toe zie je auto's die van de baan zijn geslipt, achtergelaten en ingesneeuwd. Het zal je maar gebeuren

Na een lange busrit van 17 uur komen we 's ochtends aan in het koude Edmonton. Het is -20ºC en gezien de verhalen die we over de vrieskou hier gehoord hebben, valt deze temperatuur heel goed mee. Een zachte dag zouden ze hier zeggen. We hebben een volledige dag om Edmonton te bezoeken, want de bus naar Lac La Biche is maar morgenmiddag. Veel is er eigenlijk niet te beleven in Edmonton, dus een dag is misschien meer dan genoeg. Hun grootste troef is het winkelcentrum, het grootste van de wereld. En daar gaan ze prat op. We beslissen dan ook om naar daar te gaan om onze dag door te brengen. Het is zoals verwacht reuzegroot en gemaakt in de Amerikaanse 'over the top' stijl. Zo is er een groot zwemparadijs, een pretpark met enkele rollercoasters, een schaatsbaan en vele andere attracties in het winkelcentrum. Ongezien, maar waar. Wij brengen echter de meeste tijd door in het Arcade Park (lunapark zoals we zeggen) waar we als kleine kinderen alle spelletjes proberen. Wanneer we uitgespeeld gaan we enkele pinten drinken in een van de vele restaurants in 'the mall' en zo zit onze dag Edmonton er ook snel op.

Ontbijten in Edmonton. Lekker gezond alweder

Een ingang van 's werelds grootste winkelcentrum. Als je aan ingang 48 binnenstapt, dan weet je dat dit wel een groot winkelcentrum moet zijn

In the mall

Een meertje met reusachtige piratenboot en bumperbootjes kan je hier ook vinden. Heb je dat ooit al ergens tegengekomen tijdens het shoppen?

's Avonds lopen we nog even door de stad, want volgens de uitbater moeten we zeker naar het plein aan het stadhuis gaan om 'de lichtjes' te zien. Zoals het een goede Noord-Amerikaanse stad betaamt moet je immers een massa kerstverlichting ophangen in de kerstperiode. Ook Edmonton ontsnapt daar niet aan. Dus 's avonds gaan we daar eens naar kijken. Het is mooi, maar onder de indruk zijn we zeker niet. Er loopt daar ook geen kat rond, het is ijzig kalm in de stad. Erg is dat niet, meer ruimte om onnozel te doen dan.

Het eerste lichtje dat we tegenkomen doet me aan thuis denken en de voetbal. Hoe zou dat komen

De kerstboom in Edmonton

Onnozel doen op het plein

Wat Werner hier aan het doen was kunnen we ons niet meer herinneren, maar het zal wel niks ernstig geweest zijn

De kerstsfeer op buildings. Merry Christmas y'all

Holy smoke!

Wanneer we terugkomen in het hostel, gaan we nog even naar de aanpalende bar. We denken eens goed te eten en misschien wordt het nog een leuke drinkavond. We zijn echter op de verkeerde plaats beland. Blijkbaar is er een soort talentenavond aan de gang voor de lokale jeugd. Verschillende groepjes komen enkele nummers spelen. Sommige zijn barslecht of spelen metal, en hoop je dat ze snel stoppen. Andere vallen dan weer goed mee. Iedereen lijkt elkaar daar te kennen en het is eerder een gezinsavond. Werner en ik vallen daar dus lichtjes uit de toon, maar we trekken er ons weinig van aan, er is niet echt iets anders te doen. We zien wel onze kamergenoot passeren, en elke passage is hij meer dronken. Ik verschiet er niet van, want toen we hem 's middags leerden kennen was mijn eerste indruk dat hij een alcoholist was. Het is een veertiger, en de reden van zijn verblijf in Edmonton is onduidelijk. Wanneer we hem dronken zien voorbijlopen, heb ik al het gevoel dat dit wel eens een probleem zou kunnen opleveren deze nacht. Niet veel later wordt dat vermoeden bewaarheid. Onze roomie ligt al uitgeteld in bed wanneer we gaan slapen. Ik lig nog wat naar een film op mijn laptop te kijken, wanneer ik plots zie dat onze kameraad wakker schiet. Hij doet het licht aan, loopt even rond in de kamer maar ziet me blijkbaar niet. Hij gaat naar het toilet en wanneer hij weerkomt ziet hij me plots liggen. 'Holy smoke, where do you come from?! I'm away for one minute and suddenly there is someone here.' Zonder nadenken antwoord ik dan nog ook:

'I was already here'

'What?'

'I was already here' (zeg ik een beetje luider)

'What? Who are you?' Sir Drinkalot was al vergeten dat hij deze middag met ons had gesproken. Ik zeg dus dat we deze middag elkaar al hadden gesproken.

'Yes, of course, you're the belgian guy' herinnert hij zich plots, terwijl hij naast me komt zitten, lekker stinkend in zijn mooie pyjama. Het is een heel komisch zicht om hem te zien rondwaggelen in de kamer met zijn pyjama, want het is zo een vooroorlogse. Het doet me denken aan de pyjama's die je soms in tekenfilms ziet, zo eentje uit één stuk met een flap op het gat. Elmer Fud had er zo eentje, en de kapitein met de rode baard ook.. Dat beeld zie ik nu voor me. Probeer je maar eens in te houden met lachen op zo een moment.

De dronkaard op onze kamer droeg een mooie gelijkaardige union suit

Hij zit dus naast me te stinken, midden in de nacht en ik vrees al dat hij nu met me gaat blijven praten. Wanneer hij zegt dat ik 'the belgian' ben, reageert Werner gelukkig vanuit het bed boven me en zegt 'Yes'. Dit gaat Elmer zijn petje helemaal te boven, want plots is er een nieuwe stem in de kamer:

'Holy smoke, there's another one!', en hij springt recht om Werner te zien.

'Who are you?'

'I'm the other belgian'

'Oh yes, that's right, there's two of you. You guys are crazy!' lacht hij. Hm, neenee Elmer, ik denk dat je het verkeerd op hebt over wie hier gek is en wie niet... Na nog wat gestamel proberen we hem te negeren en gaat hij terug naar bed. Oef, dat is nog goed afgelopen, hij blijft niet te lang praten. Ik val in slaap, maar enkele uren schiet ik plots wakker. Alle lichten zijn aan in de kamer, ik kijk op en zie meneer op twee meter van mijn bed staan en hij staart me aan terwijl hij een boterham aan het eten is. What the *#@! Hij ziet me terugkijken en schrikt op.

'Ow, I'm sorry man, I didn't know you where there!'. Begrijpelijk, het is moeilijk te zien of er iemand in een bed ligt terwijl je er met je neus op zit. Hij begint vanalles te zeggen, maar ik draai me gewoon om en doe alsof ik verder slaap. Hij is tegen zichzelf aan het praten en loopt door de kamer. Hij doet zijn kleren en stamelt: 'Time for a smoke'. Ja, vier uur 's nachts is het ideale moment om even op te staan voor een boterham en buiten een sigaretje te roken bij -25ºC. Eens hij al zijn kleren aan heeft is hij al vergeten waarvoor hij eigenlijk was opgestaan.

'Why am I all dressed up, what was I going to do?' Hij staat even stil, eens goed denken. 'Oh yeah, that's right, a smoke!' en hij stapt naar buiten en laat alle lichten aan. Ik sta op om de lichten uit te doen en zie dat Werner ook wakker ligt. We zijn het erover eens, Elmer heeft alle verwachtingen ingelost en ik schiet in de lach. Wa ne zot!

Lac La Biche

De volgende dag nemen we de bus naar Lac La Biche, een klein stadje waar al helemaal niks te doen is. We blijven hier gewoon een nachtje slapen om de volgende dag met Eric, Cole's broer. Mee te rijden naar Swan River. We blijven in hetzelfde motel als Eric en Kevin, zijn collega en makker. Hun laatste werkdag zit er net op en ze hebben blijkbaar zin om eens goed te gaan drinken vooraleer ze morgen terug naar huis rijden. Dergelijk gedrag kunnen we alleen maar aanmoedigen, en we maken er nog een lang avondje van in een typische midwestkroeg. Er is veel volk, er speelt een countrygroepje en er wordt veel gedanst. Tijd om mijn beste countrymoves boven te halen!

Aankomst in Lac La Biche met Greyhound. Geen station hier, gewoon gedropt op de baan, geen idee waar we heen moeten

De countryband in de bar in Lac La Biche. In het begin was de belangstelling mager, maar het volk sijpelt gestaag binnen


Ene drinken met Eric en Kevin. Het is begonnen...

Met de opdienster in de bar. Let op Erics gezicht en de niet zo happy blik van een vriendin van hem :-)

De volgende ochtend rijden we met z'n vieren naar Swan River. Het is een goeie 1000km, dus 10 uur rijden over besneeuwde wegen. Sneeuw of niet, hier zijn ze dat zo gewoon dat ze scheuren over de weg waar bij ons iedereen 30km/u zou rijden. Gelukkig hadden we nog wat slaap in te halen, dus de rit door het vlakke sneeuwlandschap gaat snel voorbij.

Erics wagen, volgeladen, vol met ouwe zakken

De wind speelt met de sneeuw op de weg tijdens de rit naar Swan River