Fietsgedacht

Nog een laatste zware helling
aan de andere kant moet het zijn
geen joelende meute of finishlijn
wel hoop op rust en verademing

langzaam sluipt de zon naar de achterkant
sleurt me mee in haar ondergang
in het duister keert het land
alles gaat terug naar aanvang

ik leef van piek naar vallei
zo snel ik het dal inglij
zo moeizaam bereik ik de piek
en val daarna weer eens zo diep

hier wordt daar, daar wordt hier
hoe dichter ik kom, hoe verder het lijkt
op en neer, draai en keer
kronkelend zover het oog reikt

Zweetdruppels vallen als een traan
hoelang kan dit nog doorgaan?
waar blijft de rust die ik verdien?
zal ik die een heuvel verder zien?

trap na trap, top na top
ooit wordt het vlak, let maar op!
ik zal weten wanneer ik er ben,
't is een gevoel dat ik herken