Niet slecht die omgeving van Hanmer Springs
Ik sta vertrekkensklaar in fietsoutfit, en net op dat moment word ik aangsproken door een koppel. Ze zijn geïnteresseerd in mijn fietstrip, geven me tips over fietsen over wegen in de buurt en hij kent Sven Nijs en is fan van het veldrijden. Ik sta even versteld dat deze Kiwi dit allemaal weet, en hij is zelfs al in Vlaanderen komen fietsen. Al snel wordt alles duidelijk: hij is Brendon Sharratt, de nummer twee van Nieuw-Zeeland in het mountainbiken. Hij heeft al tegen Filip Meirhaege en Sven Nijs gefietst en had vorig jaar deelgenomen aan het WK. Geen kakker dus. Ik vond al dat hij er verdacht fit uitzag. Ik voel me even belachelijk, want ik was net daarvoor nog tegen hen bezig over de zware hellingen hier en dat ik soms wel moet afstappen, zeker met die bagage. Hij doet zelf soms ook wat touringfietsen, voor hem zal dit wel geen probleem zijn waarschijnlijk. Maar hij is ongelooflijk vriendelijk en we blijven maar praten over MTB, cyclocross en andere fietsonderwerpen. Echt interessant. Hij geeft me zijn telefoonnummer en nodigt me uit om bij hen te blijven wanneer ik weer in Wellington ben. Dat ga ik zeker doen, want dit zijn veruit de interessantste mensen die ik al ben tegengekomen. Ik kijk er al naar uit om hen weer te zien. We moeten wel het gesprek afronden, want we zitten nog steeds in de inkomhal van het hostel en het is ondertussen al 11u. Ik moet beginnen fietsen, en zij willen ook hun uitstap aanvatten. Een onverwacht aangenaam begin van de dag. Meer info over Brendon vind je hier: http://brendonsharrattracing.blogspot.com/
Ik vertrek niet meteen uit Hanmer Springs, maar rijd eerst wat rond om de omgeving eens te bezien. Daarna zoek ik er een relatief rustig café uit voor een lekkere mochacino, mijn favoriet. Ondertussen lees ik rustig de krant, lekker relax. Ik dacht gisteren nog om naar Kaikoura te fietsen, maar dat zou 135 km zijn met enkele serieuze klimmen tussen, iets teveel van het goede na gisteren. Ik heb mijn plan al aangepast en rij gewoon 50km tot aan de voet van de klimmen waar het dorpje Waiau ligt. Daar is een klein holiday park dat enkele backpackerkamers heeft. Een korte fietsdag dus, ideaal om de benen los te fietsen na de inspanning van gisteren en ik hoef niet al te vroeg te vertrekken. Kalmpjes aan, zo heb ik het graag...
Nog een laatste kiekje van Hanmer
Ik zit nog maar net op mijn stalen ros of word voorbijgereden door een toeterende camionette met zwaaiende handen uit het raam. Hij stopt. Het zijn Brendon en zijn vriendin. Als ik wil kan ik mijn fiets in hun camionette zwieren en voeren ze me naar Waiau. Heel vriendelijk, en ook al heb ik veel zin om nog wat met hen te praten, toch pas ik. Het is al geen lange afstand vandaag, en een beetje fietsen zal goed zijn om de spieren los te krijgen na gisteren. De rit is weinig spectaculair en is voor het grootste deel terugkeren over de weg van gisteren. Ik ben al snel in Waiau, waar ik de enige gast ben in het motor camp. Wat een contrast met gisteren. Goed rusten om morgen de middelzware tocht naar Kaikoura aan te vatten. Maar eerst eens goed gaan eten in de pub van dit kleine dorpje: een mixed grill, hoe meer vlees hoe meer vreugd!
Er is niet veel in Waiau, maar ze trekken zich daar niks van aan. Tekenend daarvoor is deze 'fuck you' boom
In Waiau is er geen zak te doen, maar voor de volgende 75 km is er nog minder... Ideale rustplaats voor ik de heuvels oversteek naar Kaikoura
De volgende ochtend weet ik niet waar ik het heb. De benen voelen zwaar en vermoeid, gevolg van de zware rit van eergisteren, een klop van de 'Hanmer' zeg maar. Het lichaam lijkt te zeggen dat het vandaag precies niet veel zin heeft in een fietstocht, en ik ben geneigd er naar te luisteren. Ik begin alvast aan het ontbijt en zie hoe het evolueert, maar het evolueert helemaal niet, althans niet in positieve zin. De zware inspannig van eergisteren eist vandaag zijn tol. Een rustdagje lijkt me op zijn plaats. Er is niet veel te doen in Waiau, maar ik heb nog genoeg films op mijn laptop staan en genoeg verhaaltjes te typen voor de blog. Het is een koude ochtend en met veel plezier en een kleine joepie kruip ik weer in bed. Zalig! Morgen is er nog een dag om te fietsen, en dan zal ik mijn boog weer opspannen...
Geen opmerkingen:
Een reactie posten