De Nederlandse gids is echt wel goed en heel sympathiek. Er wordt niet teveel getreuzeld of gewacht omdat we gelukkig maar met een kleine groep zijn. De begeleide kajaktrip valt dus al bij al goed mee. Een fotoverhaal van de kajaktrip:
Net op het water op een kalme zee en in de verte zie je bergen aan een andere kustlijn
Groepsfoto op het water. Stabiel was het niet, maar het lukte
Tijd voor lunch op een afgelegen goudgeel strandje, enkel bereikbaar via het water
We pauzeren in een kleine inham zoals er enkele tientallen zijn in het Abel Tasman Park. Je vindt altijd wel een rustig plaatsje om in dit paradijs te ontspannen
Onze gidsen zetten de lunch klaar
Wie zou er nu niet graag op dit strand een picnic houden?
On the water
We gaan verder weg van de kust om een eilandje op te zoeken
Uiteraard zitten er weer zeehonden op het eiland. Bovendien varen we ook langs enkele zwemmende pinguins. Geen foto's daarvan spijtig genoeg
Op het einde van de dag mag ik mijn tentje opslaan naast een uitgestrekt goudgeel strand. Awesome, zoals ze zeggen
's Avonds meren we aan op het strand van Bark Bay. Hier blijven exactlygirl en ik achter terwijl de rest door een watertaxi wordt opgepikt. Exactlygirl blijft in de hut slapen, ik heb mijn tentje mee en blijf op de camping. Ik ben blijkbaar de enige op deze camping op het strand. Zalig! Wondermooie omgeving, geen wolkje aan de lucht en doodstil. De hut ligt een kilometer verderop in het woud en is niet zichtbaar. Volgens exactlygirl verblijven er nog drie andere mensen in de hut, maar daar merk ik niks van. Eens mijn tentje opgezet is krijg ik 's avonds het gezelschap van exactlygirl. Het is immers om half zes al donker en de avond duurt dus heel lang. Er ligt veel brandhout op het kampeerterrein maar het is allemaal doornat. Hoe ga ik daar een vuurtje mee maken om me 's avonds warm te houden, want 's nachts zakt de temperatuur naar het vriespunt. Ik vind enkele kleinere stukjes hout waarmee we een vuurtje kunnen starten. Daarna klief ik enkele grote blokken hout tot kleine smalle latjes zodat we die kunnen drogen boven het vuur. Eens die droog zijn gaan ze op het vuur en wordt een volgende lading gedroogd. Zo slagen we erin om de hele avond een stevig vuur brandende te houden en hebben we meteen een tijdverdrijf. Bovendien is het vuur ideaal om op te koken. Survivor voor dummies, maar leuk om zo bezig te zijn. Ik bewonder later op de avond ook de sterrenhemel. Dit heb ik nog nooit gezien, zoveel sterren, zulk een heldere hemel. De gloed van de melkweg is zo intens, wonderbaarlijk. Ik moet daar zeker meer dan een uur hebben zitten staren en daarbij nog eens drie vallende sterren gezien. WAUW!
Exactlygirl is nog maar 19 jaar en ze gaat er blijkbaar van uit dat we morgen de tocht terug samen maken, aangezien we samen gekomen zijn. Dat stond niet echt in mijn agenda, maar geen probleem voor mij, beter dan alleen te wandelen en ze blijkt het ook niet gewoon te zijn om zo een dingen te doen, dus misschien best dat ik ze niet alleen laat, veel andere mensen wandelen er niet op deze route deze tijd van het jaar. Ze heeft ook geen rugzak te dragen want die kwamen ze 's morgens oppikken met de watertaxi. Ik had afgesproken om al mijn gerief wel zelf te dragen, want ik wil me trainen voor Zuid-Amerika waar ik ook wel wat gewicht op de rug zal moeten nemen tijdens de trekkings. Een fotoreportage van de wandeling door Abel Tasman:
Nu er nog daglicht is, hou ik me bezig met hout klieven om vanavond een warm vuur te hebben bij mijn tent
Ik kampeer aan dit mooie afgelegen strand in Bark Bay
Eerste zicht bij het begin van de staptocht. We zullen moeten doorgeven want exactlygirl heeft zch wat overslapen
Nog een laatste keer terugkijken naar mijn overnachtingsplaats
Aan de andere kant zie ik de kust waarlangs we zullen stappen
Na een tweetal uur stappen komen we aan het strand van Anchorage. Het is hoogtij dus we moeten de omweg nemen, nog een heel eind te stappen dus. We beseffen dat er niet veel gepauzeerd zal moeten worden, want er is maar 1 bus terug naar Nelson en die is al om 16u
Het is niet alleen genieten van de vele mooie zichten, maar soms loop je in een kleine kloof...
... of over een hangbrug
Het pad kronkelt langs de kust, waardoor het soms verder het land in gaat langs een diepe smalle inham. Daar is de zee zo rustig dat het een vijvertje lijkt, steeds omgeven door eeuwig levendig groen woud
We nemem op een bepaald moment een binnenweg om wat tijd te winnen en wijken af van het kustpad. Daardoor moeten we wel een steil stuk omhoog over een heuvel, maar dat wordt beloond met mooie zichten
Nature pics!
Eindelijk, we zijn er bijna. Allebei redelijk moe, was een zware stapdag. Exactlygirl is al een uur of twee heel stil, ze heeft het lastig op het eind. Het was inderdaad zwaarder dan gedacht om dat in 1 dag te stappen. Op het eind stap je langs een uitgestrekt strand
Oh ja, tenslotte nog dit. Waarom noem ik het Canadese meisje 'exactlygirl'? Ik ben eerst en vooral haar echte naam ondertussen vergeten, maar wat ik me nog levendig herinner is dat ze op alles antwoordde met 'exactly!'. Gelijk wat ik vroeg of zei, het antwoord startte met exactly en soms bleef het ook gewoon bij exactly. Ik denk dat ze deze naam dan wel heeft verdiend, ze heeft er hard voor gewerkt.
Een afsluiter voor de vele goudgele stranden, wie beter dan The Beach Boys met mijn favoriete nummer van hen:
Geen opmerkingen:
Een reactie posten