Bicycle Diaries Day 102: Kaikoura – Pedaller's Rest (Ward)

Een goeie start: ik volg de pijlen uit Kaikoura richting snelweg. Hierdoor moet ik de dag starten met een steile klim, maar eens op de snelweg blijkt dat dit eigenlijk niet nodig was en ik langs de andere kant Kaikoura kon verlaten en die klim kon skippen. Klimmen voor niks, dat is niet van mijn gewoonte. Een omweg van drie kilometer die ik dan maar beschouw als een goede training :-)


Ik verlaat Kaikoura op een stralende dag. Wat is het hier mooi!

Het is prachtig weer, onverwacht zonnig. Ideaal om van deze prachtige kuststreek te genieten. De snelweg loopt vlak naast de kust. Aangename fietsomgeving, ware het niet dat ik op 'Highway 1' fiets, de drukste en nagenoeg ook gevaarlijkste baan van Nieuw-Zeeland. Maar op het zuidereiland valt dat nog mee. Ik maak verschillende stops onderweg, want de kustlijn stikt van de zeehondenkolonies. Vanuit de auto valt dat niet op, omdat je daar voorbij vliegt, maar op mijn fietsje heb ik meer tijd om alles te oberveren. Op één plaats kan je zelf even het bos inwandelen langs een riviertje tot aan een waterval. In de poel aan deze waterval spelen tientallen kleine zeehondjes. Wondermooi spektakel in een utopische omgeving, alsof ik op een tropisch eiland uit een film ben beland.


De baan kronkelt langs de smalle kuststrook, gevangen tussen de zee en de steil bergwanden


Het barst van de zeehondenkolonies aan deze kust



Ze zijn toch zo cute!


Een idyllisch tafereel, de spelende zeehondjes aan de waterval


De zeehondjes doen me steeds denken aan Seabert, je weet wel, het slimme zeehondje dat 'koelekoele' zei. Het liedje kruipt voortdurend in mijn heeft. Ter verfrissing:


Vandaag rijd ik naar 'Pedaller's Rest', een kleine lodge speciaal gericht op fietsreizigers. Ze hoort bij een boerderij en ligt dus niet in een dorp, maar in het midden van het niks. Het is wel duidelijk aangeduid op de snelweg:



The Pedaller's Rest, afgelegen rustplaats voor fietsers

Hier ben ik vanzelfsprekend helemaal alleen. 'Pedaller's Rest' is echt een baken van rust, wat een mooie plaats tussen de heuvels, des te mooier op een zonnige dag als vandaag. Ik was me snel en geniet nog een uurtje van de zon op het terras, waar ik al snel gezelschap krijg van een nieuwe vriend:



Genietend van een welverdiende 'sprijt' in de avondzon

Ik heb deze lodge voor mij alleen. Het is niet meer dan een omgebouwd schuurtje, maar er hangt een zekere gezelligheid, hier ben je echt weg van alles. Ik vind het voor een keer totaal niet erg dat ik helemaal alleen ben, op zo een plaatsen geniet je daar van! En ik heb toch één viervoetige bezoeker...