Bicycle Diaries Day 108: Nelson - Havelock

De weg die ik vandaag moet fietsen ken ik perfect, want ik heb die drie dagen geleden in omgekeerde richting gereden. Ik ken de twee klimmen die me te wachten staan en beklim ze even vlot, zoniet vlotter dan de vorige keer. Ik passeer ook opnieuw Canvastown, mijn favoriete one-horse town om lek te rijden. En het onwaarschijnlijke gebeurt: ik rijd alweer lek, op nauwelijks twee kilometer van waar ik vorige keer lek reed. Onvoorstelbaar! 4000 km zonder een lek, en nu twee keer kort op elkaar op nagenoeg dezelfde plaats. Deze baan is behekst!


Ik stop nog eens in Canvastown om goeiedag te zeggen en iets te drinken. Deze nummerplaat valt me op en het grappige is dat de bestuurder net was binnengekomen en vertelde dat hij een stuk van een omgehakte boom dat van een truck was gevallen had geramd. Haja, dat was hij wel verplicht aan zijn status

Ik ben wel al dicht tegen Havelock, en het is blijkbaar een klein gaatje want ik kan enkele kilometers rijden op een leegloper als ik de band goed oppomp. Zo bereik ik toch nog Havelock. Ik wou eigenlijk doorrijden tot Picton, waar ik morgenmiddag de ferry naar Wellington moet nemen. Ik probeer mijn band snel te vervangen maar er duikt een probleempje van formaat op. Toen ik 4 maand geleden uit Auckland vertrok, kreeg ik twee reservebanden mee. Eindelijk komen ze van pas, want ik ga die band niet opnieuw plakken. Ik heb in een mum van tijd de binnenband vervangen, maar wanneer ik deze wil oppompen krijg ik er maar geen lucht in. Vreemd. Band er weer uit en eens zo proberen op te pompen. Geen effect! Wat is er nu aan de hand. Na een inspectie van de band vind ik het probleem, er zit gewoon een enorm hol in die band. Wauw, wat een goeie reserveband hebben ze me meegegeven. Maar ik heb nog een tweede reserve, snel die er proberen opleggen. Bij deze band zie ik meteen een ander probleem: die band past niet op mijn wiel, hij is veel te klein. Het lijkt wel een band voor een kinderfiets. Ongelooflijk! Wat voor reservebanden hebben die gasten me meegegeven! Wat een prutsers en vooral oplichters daar in Auckland. Dit is al het zoveelste gebrek aan die fiets te wijten aan hun nalatigheid. Ze hebben me veel beloofd toen ik die fiets kocht, maar er was veel gelogen. Daar gaat nog een deftig woordje gesproken worden wanneer ik terug in Auckland ben, en het zal met wat stuiven en alles erop en eraan zijn.


Links: de te kleine reserveband vergeleken met de normale band ; rechts: de reserveband met een reusachtig hol in

Maar ondertussen kan ik nog altijd niet verderfietsen. Ik probeer het gaatje dan maar weer te plakken, het is een lek aan een vorig herstel van de band, want naast mijn herstelling van enkele dagen geleden was die band precies al eens hersteld, er zat dus al een oude band in toen ik vertrok. En de lijm wil deze keer maar niet houden, ik krijg de band niet geplakt. Verdomme, merde en ander gevloek. Als die gasten van Auckland hier nu voor mij zouden staan, dan e, dan, grrrrr!!! Maar ik moet handelen en een oplossing zoeken. Er is geen fietswinkel of hersteller in Havelock. Ik ga dan maar naar het enige hostel hier en informeer naar de bussen die hier voorbijrijden. Vandaag is er geen bus meer, maar morgenvoormiddag is er nog één waarmee ik net op tijd in Picton zou geraken om mijn ferry nog te halen. En ik moet die hebben, want had die gisteren al geboekt en betaald. Het is de eerste keer dat ik iets op voorhand betaal, en uiteraard moet het net dan mislopen. Maar ok, ik zal er geraken, al kost het mij weer extra geld, en kan ik de 30km 'scenic ride' langs de Queen Charlotte Road naar Picton niet zien, want de bus rijdt niet langs die weg. Spijtig en pech, maar dat hoort er nu eenmaal bij, al is dit wel de schuld van het fietsbedrijf in Auckland, en dat zullen ze geweten hebben, de oplichters!