Het tweede deel is minder goed om tempo te rijden, want heuvelachtig, zij het wel meestal lopend. Voor ik daar aan begin neem ik een eetstop van een klein uur om daarna nog eens goed op te trekken. Het gaat vrij goed, maar eens ik voorbij de 120 km ben, tot nu toe mijn langste dagafstand, begint het toch een beetje vierkant te draaien. Het tempo zakt geleidelijk en het is rijden op karakter, de laatste beetjes energie aanspreken. De laatste 15 km rijd ik in het donker, zo kan ik mijn lampjes ook eens gebruiken. Ik rijd over een heuvel waarachter het omvangrijke dal van Hanmer Springs ligt. Ik zie de lichtjes van het stadje naderen! Ik zal er geraken, de langste rit zal succesvol worden afgerond, ik slaag in mijn opzet! Al voel ik wel meteen dat dit niet snel voor herhaling vatbaar is...
Op weg naar Hanmer Springs: constant bergen in zicht, maar de weg is zelden bergachtig. Hoe dichter je bij Hanmer komt, hoe beter de zichten
Hanmer Springs is gekend voor zijn warmwaterbronnen, 'hot springs'. Er zijn in de buurt vele natuurlijke 'hot pools', maar achter mijn hostel ligt het warmwaterbadcomplex, waarbij de natuurlijke warmwaterbronnen worden gebruikt in verschillende baden, die elk een andere samenstelling van mineralen hebben en verschillen in temperatuur. Deze baden zouden goed zijn voor de huid en het lichaam. Mij spreekt het in alle geval aan om mij er een tijdje in te weken te leggen en de spieren te laten relaxeren. Ik heb wel pech, want er is een verlengd weekend in NZ en het barst van de weekendtoeristen. Drukte alom dus in de thermische baden, maar ik probeer het te negeren en test enkele baden uit. Als het al niet echt zou helpen om mijn spieren te herstellen, dan voelt het in alle geval toch goed aan. Mmmmm....
Welcome to Hanmer Springs
Geen opmerkingen:
Een reactie posten