Huaraz, city in the mountains!

Huaraz, ten noorden van Lima, ligt temidden de hoogste bergtoppen in Peru. Het is het mekka voor klimmers en alpinisten en minder gekend bij de ruïnegapende toerist. Na wat research denk ik dat dit de beste plaats is om een meerdaagse mountainbiketrip te doen. Huaraz ligt op 3100m ingeklemd tussen de Cordillera Blanca in het oosten en Cordillera Negra in het westen. Ik boek de nachtbus naar Huaraz, een rit van meer dan 8 uur. Slapen op de bus zit er alweer niet echt in, een verlengde van mijn slapeloosheid in Lima. Wanneer ik 's morgensvroeg aankom, merk ik meteen dat ik een goeie keuze heb gemaakt: bergen overal rondom, gelijk welke richting je kijkt.Perfect om hier meerdere dagen al fietsend door te brengen en de omgeving te bewonderen. Maar eerst mijn hostel opzoeken om nog wat te rusten.




Huaraz, de mensen en de sfeer


In de jaren '70 werd Huaraz getroffen door een zware aardbeving die vele mensenlevens kostte. De tekenen van de aardbeving zijn nog steeds zichtbaar overal in de stad

Ik heb op internet een hostel gevonden dat hele goeie kritieken kreeg van andere reizigers, dus dat kan niet slecht zijn zou je dan denken. Maar niks is minder waar. In Hostel Alpes Huaraz slaap ik op een kamer met 4, maar die is nauwelijks groot genoeg om twee mensen te slapen te leggen, er is dus bijna geen plaats om je bagage te zetten. Ik slaap op het bovenste bed van een stapelbed, en erg stabiel blijken die niet. Mijn bed waggelt in alle richtingen wanneer ik er wil inkruipen, en als ik me 's nachts wil keren is het alsof ik in een boot lig. Vroeg of laat stort dit bed in, en op deze manier kan ik zeker niet slapen. Er is ook nooit toiletpapier en het warm water van de douches is enkel voor de vroegste der vogels. De eigenaar probeert ook om me twee keer te laten betalen voor 1 nacht. Ik weet genoeg! Bovendien stikt het van de Israeli's in dit hostel, maar daarover later meer, want dit specifiek punt verdient zijn eigen hoofdstuk.


Bergzicht vanuit mijn kamer

Na een dag hou ik het voor bekeken, ik verhuis de volgende ochtend al naar een ander hostel. De enige goede ervaring die ik overhoud aan mijn dagje in het slechtste hostel waar ik tot nu toe heb geslapen, is dat ik twee leuke mensen heb leren kennen: de Canadees Cole en de Oostenrijkse Katerina. Ze waren zo goed als de enige andere gasten van niet-Israelische afkomst en de enigen waarmee ik contact kan leggen. Ze zijn ook niet echt te spreken over ons hostel, en na een dag volgen ze in mijn kielzog naar het ander hostel. En gelukkig maar want het klikte goed met hen, en in het hostel met kamers rond een gezellig dakterras voelde het aan alsof we flatmates waren. Elke avond waren we terug te vinden in het aanpalende Cafe Andina om onze dagelijkse portie Pisco Sour te nuttigen tijdens het happy hour. We hadden goede gesprekken en discussies. De week vloog echt voorbij op deze manier, het voelde even aan alsof ik er woonde. Met Cole heb ik nog steeds contact en waarschijnlijk ga ik hem met kerst en nieuwjaar opzoeken in Canada. Good times in Huaraz!




Leuke avonden met Cole en Katherina