Tegen de middag ben ik in Pisco, een stadje dat voornamelijk bekend is als uitvalsbasis voor een bezoek aan de Islas Ballestas, ook wel 'Galapagos for the poor' genoemd. In Pisco zelf is er weinig te zien, en grote delen van de stad zijn nog halve ruïnes ten gevolge van een zware aardbeving (7.9 op de schaal van Richter) in 2007. Ik boek meteen een boottocht naar de Islas Ballestas voor de volgende ochten, gekoppels aan een busrit naar Ica en de bijhorende tour in een buggy door de woestijn. Daarmee is dat van de baan en kan ik in de namiddag wat slapen, want die twee busritten waren vermoeiend en vrij slapeloos. 's Avonds doe ik ook niet al te veel, snel iets eten en weer slapen, want nog redelijk vermoeid.
Pisco! Let op de achtergrond met huizen in restoratie
De volgende ochtend sta ik klaar voor de trip naar de Islas Ballestas en er staat nog een Engels koppel, Craig en Leanne, dat staat te wachten en blijkbaar dezelfde tour heeft geboekt, incluis de trip naar Ica. We raken aan de praat, het klikt en we zullen uiteindelijk enkele dagen samen reizen.
De boottrip rond de Islas Ballestas is kort maar krachtig. Op twee uur tijd vaar je tussen de eilanden om te genieten van de overvloed aan vogels en zeehonden die op deze beschermde eilanden leven. Ze zijn de kleine en goedkope versie van de Galapagos, al is dat natuurlijk wel een heel ruwe benadering. Om een impressie te krijgen, enkele foto's:
Op het strand nabij de haven zitten enkele tientallen pelikanen, allesbehalve mensenschuw
Een van hen gaat een staarconfrontatie met me aan!
Zeeleeuwen en vogels, de hoofdattractie van Las Islas Ballestas
Een indrukwekkende massa vogels nest op deze rotsige eilanden
En er woont ook een bewaker die er op toeziet dat niemand de eilanden betreedt. Behalve een keer om de twee jaar wanneer lokale boeren worden toegelaten om de vogelstront op te rapen en te gebruiken als mest. Interessant weetje, nietwaar...
Naast de fauna zijn er ook talloze natuurlijke speciale rotsformaties, zoals deze natural bridges
Een blitse zwemvest moet ons een gevoel van veiligheid geven op de kleine bootjes
Onderweg zien we een vissersboot die zijn vangst ophaalt. Ze zien een groot deel van de vangst echter meteen verdwijnen als sneeuw voor de zon door enkele gulzige zeeleeuwen
Daarna lunch en dan een busritje naar Ica, een stad in de woestijn die op zich niet zo interessant is, ware het niet voor de oase Huacachina die er vlak naast ligt. Dit is een toeristisch plaatsje van waaruit je een rit door de woestijn kan maken in een 'dunebuggy' en tevens de kans krijgt om te sandboarden van de immens hoge duinen. Een puur toeristisch plaatsje dat op zich uit niet meer bestaat dan een vijver (de oase dus) omringd door een twintigtal gebouwen, allen hotels of restaurants. Langer dan enkele uren moet je er dan ook niet blijven en dat was ik dan ook niet van plan. De rit met de dunebuggy was dikke fun, en het sandboarden (al was het meer zandsleeën) eveneens. In de woestijn wegdromen bij zonsondergang levert prachtige plaatjes op.
The desert
De petieterige oase van Huacachina
Onze dunebuggy
Klaarmaken voor het sandboarden
Genieten van een zonsondergang in de woestijn
Daarna is het tijd om terug te keren naar Ica en de bus richting Arequipa te nemen. Een blitsbezoek, twee dingen op 1 dag. Heel mooi, maar omdat het zo overdreven toeristisch is, vind ik het perfect dat ik het in één dag kan afhandelen. En dankzij Craig en Leanne had ik steeds leuke gesprekspartners. We reizen dan ook nog samen verder naar Arequipa!
Wachten op de bus met Craig en Leanne in een van de kleine niet al te propere cafeetjes
Eindelijk eens een deftige slaapplaats op een nachtbus
Geen opmerkingen:
Een reactie posten