Ik heb geen directe aansluiting van Santiago naar Lima, maar moet een nachtje in Santiago doorbrengen. Ik heb geen reisboek en weet de toeters, nog de blazers van Santiago. Op goed geluk vraag ik in de luchthaven naar de naam van een goed en goedkoop hotel in het centrum, spring in een taxi met als enige info de naam van dit hotel. En dan maar hopen dat het allemaal meevalt. Het is laat in de namiddag en ik ben doodmoe. Ik breng de rest van de avond en hele nacht in bed door maar slaap zo goed als niets. Heel mijn gestel lijkt serieus ontregeld. Ik had een lichte verkoudheid toen ik Auckland verliet en de lange vlucht heeft mijn gezondheid niet echt verbeterd, maar slapen doe ik niet. Ik probeer de volgende dag toch even wat rond te lopen in Santiago, maar na twee uur geef ik het al op. Superdruk in het centrum en ik loop daar tussen als een zombie, geen flauw idee waar ik heen stap of wat ik hier doe. Ik loop verloren en wil mijn ogen sluiten. Dan maar een paar uurtjes in de lounge van het hotel gaan liggen, in afwachting van mijn avondvlucht. Van dit blitzbezoek aan Santiago zal ik niet al te veel onthouden...
Midden in de nacht land ik in Lima, na alweer wat vertraging. Ik heb al een hostel geboekt in Miraflores, de meer toeristische wijk van Lima, dus daar moet ik me geen zorgen over maken. Ook al is het midden in de nacht, slapen doe ik niet, ik blijf wakker liggen. Ik ben volledig ontregeld, maar nog niet oververmoeid, voorlopig toch niet...
De rotskust van Lima, die vaak getekend wordt door de vele paragliders aldaar
Ik blijf in totaal vier dagen in het Dragonfly Hostel in Miraflores, maar buiten de eerste dag doe ik niet echt veel. Die eerste dag ben ik vooral actief dankzij Marnix en Marijke, twee ex-collega's en vrienden die toevallig die dag ook in Lima zijn. Leuk om in het begin enkele bekende gezichten te zien om me aan te passen en te bekomen. Zij zijn net op het einde van hun Bolivia-Peru-trip en hebben ongetwijfeld enkele verhalen voor mij. We spreken af in het Parque Del Amor, aan de kust van Miraflores en vlak bij mijn hostel. Het is een mooi en gezellig parkje, hoog op de rotskusten Lima, bekend voor de vele koppeltjes die er komen. Samen lopen we de kustlijn af tot in Barranco, een andere toeristische wijk van Lima met enkele speciale straatjes.
Beeldjes van het gezellige Parque Del Amor!
Tegen de avond belanden we daar op een marktje met allerlei eetkraampjes, blijkbaar een feest aan de gang ter ere van een van de vele heiligen of maagden die ze hier vereren. Het eten ziet er lekker uit en we wagen ons er aan, een goede keuze, zo blijkt achteraf.
Daarna nemen we een collectivo terug naar Miraflores, waar het afscheid al volgt. Spijtig dat Ze morgen al vertrekken, enfin Marnix vertrekt in alle geval, Marijke gaat nog enkele weken in Cuzco doorbrengen. Het was een kort maar blij weerzien, en het deed goed voor mijn eerste echte dag in Zuid-Amerika om die met vrienden te kunnen doorbrengen, je voelt je meteen meer thuis en op je gemak, klaar om dit nieuwe hoofdstuk aan te snijden.
Barranco met Marnix en Marijke
Het avondmarktje in Barranco met de vele eetstandjes. De kok toont fier de vis die hij voor Marijke en mij gaat klaarmaken
De volgende drie dagen doe ik heel weinig in Lima, vooral te wijten aan mijn gebrek aan slaap. Ik slaap niet meer dan een uurtje of drie per nacht. Ik lig veel en lang in bed, maar kan de slaap maar niet vatten. Ik voel me met de dag zwakker en zieker worden hierdoor. De lange vlucht met een lichte verkoudheid heeft mijn gestel blijkbaar serieus ontregeld. Het enige wat ik kan doen is hopen dat ik vroeg of laat eens goed kan slapen. Door mijn vermoeidheid geraak ik zelfs nooit in het oude centrum van Lima. Het is een heel chaotische stad met duizenden collectivo's die volgeplakt staan met namen van wijken of straten, waarvan ik geen flauw benul heb waar ze liggen. Ik waag er me zelfs niet aan om zo een collectivo te nemen, het enige dat ik doe is elke dag wat rondkuieren in Miraflores, op zoek naar lekker voedsel, een goeie reisgids (want de Trotter die ik heb van 2003 is echt waardeloos), een nieuwe SIM-kaart en een nieuwe hoofdetelefoon. Niet spannend, maar meer kan mijn brein voorlopig niet aan.
Miraflores sfeerbeeldjes
Eens ik een goeie reisgids op de kop heb getikt begin ik eindelijk met mijn reis in Peru wat vorm te geven. Mabel, de eigenares van het hostel is een zeer vriendelijk meisje en we schieten goed op met elkaar. Aangezien ik de enige ben die meerdere dagen in het hostel verblijft, praten we nog veel en geeft ze me heel veel informatie over de interessantste plaatsen in Peru en verschaft me ook veel prijzen van activiteiten via reisbureaus van enkele vrienden. Zo heb ik tenminste wat meer zicht op wat er allemaal te doen is, want toen ik in Lima landde had ik nul komma nul gelezen over Peru en dus helemaal niks gepland. Peru is een ongeschreven blad dat langzamerhand gevuld raakt met wat droedels en gekrabbel...
Afscheid uit Dragonfly Hostel en van Mabel
Een week slapeloosheid doet me denken aan het album Stunt van The Barenaked Ladies, waar een combinatie van twee nummers dit weerspiegelt:
Geen opmerkingen:
Een reactie posten