En dan klaar om erin te vliegen. De vriendelijke eigenares van het hostel wijst me erop dat er een binnenweg is die de moeite loont en door een veel mooiere omgeving loopt dan de normale baan rond het schiereiland. Je rijdt dwars door het bos over een grindweg. Er is een lange klim over de kleine bergketen van de Coromandel, maar het is een veel rustigere baan dwars door de natuur. Nu kan ik niet anders dan die weg nemen, want het klinkt verleidelijk. En ik rijd graag over grindwegen eigenlijk, klimmen op dergelijke banen gaat me vreemd genoeg steeds beter af dan klimmen op een asfaltweg.
De grindbinnenweg door de beboste heuvels/bergen
Ik rijd een paar kilometer terug om op de binnenweg terecht te komen. En ze heeft gelijk! De weg kronkelt langs een riviertje door de beboste bergen. Enkel vogeltjes verbreken de genietbare stilte. Van de lange klim deins ik niet terug, de omgeving leidt me af van de fysieke arbeid. Ik rijd langs een grote waterval, de trotse Catle Rock, kunstige waterwerken en mooie vista's!
Castle Rock!
Op het einde van de grindbaan passeer ik een vreemd huisje met een oldtimer brommertje opgehangen in de bomen. Als fan van deze brommertjes moet ik hier natuurlijk een stop maken
Na een kleine twee uur bereik ik de westkust van de Coromandel. Nog 50 km te gaan langs de kust, en ik herinner me nog van enkele weken geleden dat ik twee serieuze klimmen voor de boeg heb. Toen was ik hier immer per auto met Ewoude, maar toen zijn we moeten terugkeren door overstromingen. En het begint nu alweer te regenen. Deze kant van het schiereiland is me blijkbaar niet echt gunstig gezind. Al bij al valt het klimmen in de regen nog mee, en ik word steeds beloond met een overzicht over de kust van de Coromandel en de eilandjes ervoor.
Uitzichten over de Coromandelkust van de top van de klimmen
Een zeeplaatje
Het laatste stuk naar Thames is vlak, en aangezien Ewoude en ik hier al twee nachten hebben verbleven kan ik blindelings naar het hostel rijden. Thames, mijn laatste stop voor ik begin aan de allerlaatste rit van mijn fietstocht door Nieuw-Zeeland, de terugkeer naar Auckland! Maar eerst nog een laatste rustdagje inlassen in Thames, ik heb nog geen zin om de finale etappe aan te vatten. Op mijn rustdag komen er in de voormiddag twee Nederlandse jongens aan in het hostel. We raken al snel aan de praat en brengen de hele dag door op het zonnige terras van het hostel, pratend over muziek en reizen en ondertussen kwistig films en muziek uitwisselend. Mijn collectie films, series en muziek begint ondertussen buitensporige vormen aan te nemen. Reizen lijkt een goede manier om gratis films en muziek op de kop te tikken :-)
Deze brug op het einde van de fietsdag maakt duidelijk dat deze rit niet voor pussies is!
Op het einde moet ik oppassen want blijkbaar loopt een van mijn vrienden hier in het wild rond...
Een aangename rustdag met die twee toffe gasten, dat was toch al weer even geleden! Nu ben ik klaar om 'the last stretch' aan te vatten. Nog één dagje fietsen en ik heb mijn fietsmissie rond Nieuw-Zeeland succesvol afgerond. Toen ik er aan begon had ik nooit gedacht dat dit zou lukken, maar nu is het bijna zo ver! Ik voel plots een zekere opwinding als ik denk over wat ik hier gepresteerd heb...
Dit bericht sluit ik niet af met een nummer dat met het bericht te maken heeft, maar met een van mijn favoriete songs van het afgelopen jaar, een nummer dat veel heeft opgelegen als roadmuziek en gewoon keigoed is:
Geen opmerkingen:
Een reactie posten