World in Motion: Bicycle Diaries Day 125 – 126: Tauranga

Door de onverwachte ochtendlijke gesprekken vertrek ik later dan gepland, het is zelfs al nu 11u en er staat toch zo'n 90km op het programma. Het laatste deel is zo goed als vlak, maar het eerste deel is niet te onderschatten want ik met de kleine bergketen Kaimai Range oversteken. Geen ongelooflijke hoge bergen, maar wel weer heel steil. Er zijn zo een drie moeilijke klimmen te maken, waarvan de laatste de zwaarste is, van bijna zeespiegelniveau tot 500m hoogte. Maar afzien doe ik niet, al is de laatste klim wel zwaar. Maar het is leuk om te klimmen als de benen meewillen. En het uitzicht over de vallei aan de andere kant van de Kaimai Range loont de moeite. Het is ook een geruststelling wetende dat de rest van de dag relatief gemakkelijk is.

We gaan eraan beginnen aan de steilere delen. De trucks moeten hun versnellingen aanpassen, dan weet je hoe laat het het is.

De zwaarste klepper zit erop. Ola!

De vlakte waar ik me nu in mag smijten. Het klimmen is achter de rug voor vandaag

Halverwege passeer ik Mata Mata, bekend voor Hobbiton: enkele huisjes in heuvels gebouwd en gebruikt door Peter Jackson als de huizen van de hobbits in Lord Of The Ring. Het is evenwel onmogelijk dit op eigen kracht te bezoeken, enkel via een dure tour kan het en Hobbiton kan me dan ook gestolen worden. Ik betaal geen 70 dollar om eens vijf minuten naar een filmset te gaan kijken. Doorrijden lijkt veel interessanter. Vanaf Mata Mata begint het ook te regenen en het stop niet meer. De laatste 5 kilometer, wanneer ikzelf en al mijn gerief al doorweekt zijn wordt het plots veel erger wanneer de regenbuien zich ontwikkelen tot een storm: hevige windstoten zijwaarts en op kop, en daarbij vele bliksemflitsen. Ik trap zo hard ik kan, maar door de wind ga ik bijna niet vooruit. Ik voel me niet echt op mijn gemak in een open vlakte met hevige bliksem zittend op een stalen ros. De wind waait op moment zo hard zijwaarts dat ik tegen de wind in ga hangen om niet omver te waaien. Ik weet niet hoe scheef ik hang, maar het voelt aan alsof ik in een hoek van 30 graden of zo hang. Als de wind nu plots zou gaan liggen ben ik ook gezien :-)

Gelukkig weet ik dat het niet al te ver meer is tot het holiday park waar ik verblijf. En maar goed ook, want het onweer zal precies nog een tijdje duren. Ik heb een caravan gehuurd, want dat is het verblijf dat ze hier aanbieden voor de backpackers. Ik had hoge verwachtingen maar ze worden al snel de kop ingedrukt wanneer ik voor mijn caravanneke sta. Ziet er nogal bouwvallig uit, en wanneer ik de deur opendoe bevestigt de binnenkant de buitenkant. Er liggen ook verschillende dode insecten verspreid in de caravan en mijn bed. Dat het klein zou zijn had ik wel gedacht, maar het toch gedacht dat het beter onderhouden zou zijn. Maar kom, ik zit droog en de operatie 'droog-de-kleren-en-bagage' kan beginnen. Het blijft buiten stormen en ik kruip dan maar vroeg in mijn bed met enkele films, want het is zaterdagavond en er zijn veel films op TV. Meer zit er niet op, want het dorp is 3km verderop, en uitgaansmogelijkheden zijn er toch niet.

Mijn hippe caravan...

... en de nog hippere binnenkant

Ik had een extra dag genomen om Te Aroha te bezoeken en dan voornamelijk te wandelen op de heuvel die boven Te Aroha uittorent. Het slechte weer maakt dit echter onmogelijk, en als het dan al even ophoudt met regenen is het nutteloos om op de heuvel te gaan door de dikke mist die er rondhangt. Mijn bezoek aan Te Aroha draait dus op een kleine sisser uit, maar ik ga niet wachten op beter weer. Twee dagen in mijn caravan zitten wachten op beter weer is meer dan genoeg. Morgen ga ik door. Bovendien was ik vanmorgen wakker geworden met een kolonne mieren die dwars door mijn bed liep, onder mijn benen. Ze zaten ook over al mijn zakken. Leuk is anders, maar ik heb ze er toch eens goed van langsgegeven, die mieren...