Bicycle Diaries Day 120 – 122: Turangi – Golden Springs - Rotorua

Het leuke intermezzo met mijn zus wordt niet meegeteld in 'The Bicycle Diaries' telling, we gaan dus lekker voort met de telling zoals ze was, dag 120 dus. Eigenlijk valt er zelfs een dagje vantussen: de dag waarop ik Ewoude naar de luchthaven breng, de auto terugbreng naar Taupo, de bus naar Turangi neem en op mijn gat zit in Turangi om wat te rusten wordt als een spookdag beschouwd, een schrikkeldag als het ware. Bestaat die dag nu of niet, ik weet het niet, het is sowieso een dag waar ik een vreemd gevoel bij heb...


I'm on the road again!



Maar op day 120 zet ik mijn fietstocht verder, klaar om mijn fietsmissie tot een goed eind te brengen. Auckland moet en zal bereikt worden, de cirkel zal rond zijn, ik ben zo dichtbij! Ik herbegin in Turangi en mag voor de zesde keer de 50 kilometer tussen Turangi en Taupo fietsen, na 1x per fiets, 2x per bus en 2x per auto. Ik ken nu wel elk putteke in die baan. Taupo vlieg ik voorbij, ik heb de stad al genoeg gezien.


De zoveelste keer rijden naast Lake Taupo, maar het blijft mooie zichten geven. In de verte zie je de dampen van de geisers


Een heldere dag, perfecte zichten op de Tongariro vulkanen

Ik ga slapen in een plaatsje halverwege tussen Taupo en Rotorua: Golden Springs. Golden Springs kan je niet echt een dorp noemen, want buiten de camping is er niks. De enige winkel lijkt al enkele jaren buiten strijd te zijn en een bar of restaurant is er evenmin. Er staan nog een vijftal huizen en dat is het. Het houten kotje waarin ik slaap is heel basic: gewoon een bed en een klein keukentje, maar geen verwarming te bespeuren. En dat beklaag ik me 's nachts: het vriest tot -6C. De transitietemperatuur van mijn slaapzak is -6C en dat hebben mijn voeten geweten. Ik slaap dus niet echt goed, ik word constant wakker van de kou. Wanneer het dan eindelijk 6 uur is sta ik op, want in een ander kotje wat verderop staat een TV en het is de finale van de WK. Alweder geen verwarming en samen met twee Duitsers en een Fransman kijken we goed ingeduffeld naar een oersaaie finale. De Hollanders hebben blijkbaar besloten om gewoon wat te vechten en het voetbal te houden voor een andere finale. Saai, teleurstellend en ijskoud, beter kan ik deze ochtend niet beschrijven. Na de finale kruip ik weer even in mijn slaapzak, want het vriest nog steeds in mijn kot en zo heb ik weinig zin om me om te kleden. Ik wacht een uurtje tot de zon erdoor komt en ga dan buiten in de zon staan om me klaar te maken, op die manier is het nog draaglijk. Amai, wat een ochtend.


Het was wel degelijk een ijskoude nacht en ochtend!


Mooi plaatje vanuit mijn houten kotje. De warmwaterloop die erdoor gaat bevriest uiteraard niet en blijft lekker dampen. Misschien had ik daar moeten gaan inliggen?

Meteen goed doorfietsen om op temperatuur te komen. Het is maar een kort ritje van 45km, wel met enkele klimmetjes, maar perfect om eens een dikke 2 uur door te rijden. In Rotorua ken ik ook mijn weg al want heb hier met Ewoude ook enkele dagen doorgebracht. Ik rijd meteen weer naar hetzelfde hostel, da's al wat gemakkelijk is. Ik heb wel zin om nog eendagje in Rotorua te blijven, vooral omdat ik enkele inkopen moet doen, waarvan er eentje niet langer kan wachten want een heel goed bevriend koppel gaat weldra trouwen, en dat kan ik toch niet zomaar laten voorbijgaan! Mijn rustdag is mooie mix van shoppen, slapen en ne goeie Guinness drinken! Perfect, morgen weer de fiets op dan maar, want ik begin heel gelaten te fietsen, fut is er wat uit aan het geraken en moet mezelf wat oppeppen om telkens weer door te gaan. De mot zit erin, zoals Michel Wuyts zich soms al eens laat ontvallen.