De zeeinham bij Fortrose doet aan als een meer. Het is het startpunt van Catlins Coast
Tegen de middag ben ik al in Fortrose, de westelijke grens van de Catlins Coast. Eerst mijn boterhammekes opeten met een dikke dame blanche als dessert! Een sportman heeft zijn suikers nodig. En dan de kleine kustweg op, weg van de drukke baan. De eerste attractie op mijn plannetje is Waipapa Point, een rotskust waar in 1881 de grootste scheepsramp in Nieuw-Zeeland plaatsvond met 131 doden. Nu staat er een vuurtoren en nog een oud huis van een voormalige vuurtorenwachter. Om aan Waipapa Point te geraken moet ik wel 4km op een grindweg rijden, dus 8km heen en terug. Veel mensen skippen dit al met hun auto, maar nu ik hier ben wil ik zoveel mogelijk zien, zelfs een vuurtoren. Bovendien zijn de zichten steeds de moeite en heb je overal kans om zeeleeuwen of zeehonden te zien.
Beelden vanop Waipapa Point
Van Waipapa Point mag ik dan weer 4 kilometer terughobbelen naar de kustweg, die al snel ook overgaat in een grindweg. Voor comfortabel rijden moet je hier niet zijn. De volgende stop is Slope Point, het meest zuidelijke punt van het vasteland van Nieuw-Zeeland. Daar moet ik toch geweest zijn met mijn fiets, al was het maar om te kunnen zeggen dat ik Nieuw-Zeeland volledig van noord naar zuid en terug heb doorgefietst :-) Onderweg passeer ik een Japans fietskoppel die niet echt snel vooruitgaan. Laat ons zeggen dat ik mijn normale tempo fiets en me wat moet inhouden om goeiedag te zeggen en ze niet voorbij te flitsen. Ze zien duidelijk af op de vele hellingen langs deze kustweg, want al is het een kustweg, het is allesbehalve vlak en er zijn vele steile klimmetjes met hier en daar een lange klim. Maar mijn conditie is zo goed dat het me weinig deert. Wanneer ik aan de zijweg naar Slope Point kom zie ik meteen dat dit een zware onderneming wordt: het is zo'n 7km fietsen maar constant op en af met twee verrassend steile en lange klimmen op het einde. Dat wil zeggen vier zware klimmen als ik heen en terug rijd, want dat is de enige optie. Op de top van de tweede klim ben ik het beu, het begint ook voor mij zwaar te wegen, wetende dat ik dit nu nog eens moet doen op de terugweg. Ik zie beneden de parking van Slope Point liggen, en het is niks maar dan een kust zonder echt speciale zichten. Het is misschien 500m meter in vogelvlucht, maar als ik naar beneden rijd, moet ik deze heuvel ook weer op, en het is een klim van minstens 2 kilometer draaiend op de heuvel. Zucht! En nog een zucht! Dit is toch wat van het goede teveel en het is al 16u, dus binnen anderhalf uur wordt het donker. Even twijfel, rij ik naar beneden om gewoon te zeggen dat ik er gestaan heb en dan een zware klim extra te doen en in het donker in Curio Bay toe te komen, of trek ik een foto van hier en keer zo terug. Pfff, die bagage he, als ik die niet had reed ik sowieso naar beneden, maar nu heb ik helemaal geen zin om extra af te zien voor niks. Ik heb Slope Point gezien en dat is ook al goed, de meeste mensen komen hier zelfs niet (want die denken verkeerdelijk dat Bluff het meest zuidelijke punt is, dommeriken). Kiekje, en fiets omdraaien, het is zo al genoeg klimwerk voor een dag. En hopla, terug naar de kustweg over de vele klimmetjes. Niet te onderschatten. Eens aan de hoofdbaan zie ik de Japanners opnieuw, op al die tijd zijn ze tot hier geraakt, een tiental kilometer verder. Het moet frustrerend zijn om zo te reizen als het echt niet vooruitgaat, maar waarschijnlijk doen ze maar een stukje van Nieuw-Zeeland met de fiets, iets wat de meeste fietsers hier doen. Hopelijk voor hun toch...
De op-en-neer-baan naar Slope Point, gezien vanop de hoge heuveltop net voor het meest zuidelijke punt van Nieuw-Zeeland
Daar beneden ligt Slope Point
Alweer een mooi kustzicht vanuit Slope Point
En dan doorgeven naar Curio Bay, 15km verderop, een mooie kust in een baai, gekend voor de pinguïnkolonie en dolfijnen die er veelvuldig te zien zijn. Bovendien is deze baai bekend als een ideaal surfstrand. Hier blijf ik slapen in The Dolphin Backpackers, want veel meer keuze is er niet. Curio Bay is niet meer dan de backpackers en een tiental huizen, er is zelfs geen winkel. Het is al aan het schemeren wanneer ik aankom, en ik ben te laat om naar de pinguïns te kijken. Spijtig... Maar dat maak ik morgen meer dan goed!
Ik bereik Curio Bay net voor het donker. Er hangt al een frisse nevel
Curio Bay bij het vallen van de avond
Geen opmerkingen:
Een reactie posten