Terug in Queenstown, en ik kies voor een andere backpackers dan vorige keer, eens zien wat er nog allemaal is, en zo schitterend was de vorige ook niet. Ik zit nu aan de andere kant van Queenstown, net naast het meer. Een verblijf van een drietal dagen zal volstaan om toch nog twee activiteiten te doen, denk ik op dat moment nog. Wist ik veel hoe deze week zou uitdraaien...
Zichten over het reusachtige Wakatipu meer vanuit Queenstown
Zicht vanuit hostel
In het hostel zit nog één andere gast: een Duitse jongen waarvan ik eerst dacht dat het een Brit was omdat hij met een enorm Engels accent spreekt. Het is een vreemde kerel en hij zit alleen op een kamer met zes bedden en ik alleen op één met acht bedden. Dat begrijp ik al niet goed, als ze maar twee gasten hebben waarom steken ze ons dan niet op dezelfde kamer? Hier zit iets meer achter... Dit zijverhaal wordt verduidelijkt in het volgende blogbericht, een cliffhanger als het ware :-)
Sinds ik deze ochtend uit Glenorchy vertrok is het nog niet gestopt met regenen, een echte regendag. Wanneer ik de volgende ochtend opsta regent het nog steeds, het heeft de hele nacht doorgeregend. En het is geen motregen, maar redelijk zware. Aie, dat belooft, bij deze condities stijgt het waterniveau in de rivieren snel en vaart de jetboot niet uit, een activiteit die bovenaan mijn lijst stond. Riviersurfen en raften zijn ook niet aangenaam of worden gecancelled. De luge (met een slee op wielen op een steil parcours racen) bovenaan Queenstown Hill is sinds vandaag voor een maand gesloten voor onderhoudswerken. De kabelbaan naar Queenstown Hill nemen heeft ook geen zin want alles zit potdicht en er is dus totaal geen uitzicht. De enige activiteit die zeker doorgaat is bungee jumpen, meteen ook het enige dat ik nu echt niet van plan was om te doen. Afwachten dus, en ik boek alvast een extra nacht, dan kan ik misschien toch nog iets doen. Ondertussen beperkt mijn leven zich tot het smullen van lekkere ijsjes in 'Patagonia', wat ronddwalen in Queenstown, iets gaan drinken met mijn Tsjechische vriend Jaan en binnen blijven in het hostel en wat DVD's kijken of aan de blog werken.
Een beeldje vanuit het centrum van Queenstown, met de majestueuze 'Remarkables'-bergen op de achtergrond
De gekende steile straten van Nieuw-Zeeland vind je ook in Queenstown
Dinsdag komen er onverwachts enkele nieuwe gasten: twee Ieren, Neil en Jason, en een Brit, Lucas. Ze liggen op mijn kamer en komenme meteen groeten. Aangezien we met zo weinig zijn heb ik onmiddellijk een goed contact met ze en het zijn goeie kerels. Ik word meteen omgedoopt tot 'Arnie' en 's avonds trotseren we samen de regen om het nachtleven van Queenstown eens te verkennen. We doen eerst mee aan de wekelijkse quiz in 'Dux Deluxe' en eindigen kansloos op de achtste plaats. Teveel vragen over Nieuw-Zeeland en Australië, dus geen geldprijs voor ons. Dan maar enkele andere cafeetjes en danscafés verkennen. Het is niet slecht, maar voor de partytown van Nieuw-Zeeland te zijn waar iedereen zo over spreekt vind ik het toch serieus overroepen. Dan is Blankenberge ook 'de partytown' van België (ook al is dat een keer per jaar wel zo :-) ). In een van die bars kan je 'teapots' bestellen. Geen thee, maar een mix van korte dranken tegen een eigenlijk heel redelijke prijs. Jason en ik wagen ons aan eentje, best wel lekker. Ik merk dat mijn drie nieuwe vrienden al wat dronken beginnen worden, wat ik vreemd vind want ik voel me nog heel goed. Even later gaan we naar huis, ze zitten er door. We hebben ons samen goed geamuseerd, maar het nachtleven van Queenstown heeft me niet echt overdonderd.
Met de Ieren Neil en Jason boodschappen doen
Niet iedereen doet graag boodschappen...
De volgende dag regent het alweer, het is alsof het al meer dan drie dagen constant regent, dat kan niet goed zijn. Enkele van mijn kamergenoten hebben een beetje 'gaten' in hun geheugen, voor Britten en Ieren te zijn kunnen ze toch niet zo goed tegen de drank. Ik heb de lege gaten in hun verhalen dan maar aangevuld :-). Ondertussen is het water in het meer tot kritieke hoogte gestegen, en in de rivieren is het nog erger, er zijn er al enkele overstroomd. De verbindingswegen tussen Queenstown en Te Anau (de volgende stop op mijn agenda) zijn allemaal overstroomd en gesloten tot nader order. Ik kan dus geen kant uit. Veel 'trampers' zijn per helicopter geëvacueerd uit de bergen, voornamelijk van de Routeburn Track en ook de Caples. Ik ben dus net op tijd uit de bergen teruggekeerd, want sinds gisteren zijn die tracks afgesloten en onbegaanbaar door de overstromingen. Maar ik kan nu ook geen kant uit door de overtroomde wegen. Ik beslis dan maar al zeker tot vrijdag te blijven en hoop dat het tegen dan beter is.
Maar het wordt niet beter. Extra regen op donderdag zorgt voor de verwachte overstroming van het meer, en dat ziet er zo uit:
Ook de Japanners genieten van een overstroming
Moet er nog zand zijn
En ik heb er ook een filmpje over gemaakt:
Vele winkels aan de oever hadden de deuren al gesloten, alles weggehaald en zandzakjes geplaatst. Een raar beeld als je daar rondloopt.
Woensdag en donderdag doen zowel ik als de Ieren eigenlijk niks, want er is niks te doen. We kijken DVD's, lullen wat en ik werk aan de blog terwijl zij op internet een jobke zoeken in Queenstown, want ze willen hier eigenlijk enkele maanden werken tijdens het skiseizoen. Ze spreken ook al over 'the four of us' alsof ik erbij hoor en ook een jobke ga zoeken. Neil probeert me zelfs een paar keer te overtuigen om niet weg te gaan :-) Grappige gasten, want eigenlijk zeg ik niet zoveel, ik zit daar gewoon wat en ga met hun mee, maar ik ben eigenlijk meer de stille die af en toe een grapje maakt (of wat had je gedacht :-) ), en blijkbaar appreciëren ze dat, het zijn zelf ook geen opvallers en ze zijn ook meer van mijn leeftijd.
Queenstown beelden
Donderagavond gaan we nog ons uit, maar Jason gaat niet mee en Lucas krijgt al snel een klop van de hamer en is plots verdwenen. Neil en ik trekken dan maar met ons tweeën door Queenstown. 'Monty's Bar' was een pub naar mijn hart: gemoedelijk sfeer, live muziek en betaalbaar en lekker bier. De andere gehypte plaatsen zijn wel okay, maar weinig sfeer en vaak rotslechte DJ's. Ze doen me weinig en lopen bovendien vol hyperkinetische hippe kids. Ik zou ze soms eens graag in hun gezicht uitlachen als ze supercool voorbijstappen, maja, who cares. De Monty's, daar ist goed!
Vrijdag vertrek ik nog altijd niet: baan nog altijd afgesloten en ik wil nu toch nog iets doen in Queenstown. Nog steeds geen raften of jetboot mogelijk, maar de wolken trekken met momenten open, dus ik neem de kabelbaan naar Queenstown Hill om deze foto's te trekken:
Close-up van de stoomboot
Joepie, op de kabelbaan!
Op de top van Queenstownhill kan je ook bungee jumpen, iets minder joepie voor mij
Zaterdag is het water in de rivieren eindelijk onder het kritieke punt gezakt. Het is net onder het toelaatbare maximum gezakt voor rafting. Door de hoge waterstand is de rivier wel een moeilijkheidsgraad gestegen: van een 3-5 tot een 4-5. Graad 5 is de hoogste graagd: een wilde en gevaarlijke rivier. Graad 6 wordt normaal niet meer geraft wegens te gevaarlijk, hoewel de echte zotten daar natuurlijk net voor gaan. Maar er wacht ons dus een avontuurlijke rivier vandaag, want Neil, Jason en ik hebben ons ingeschreven. Kijk mee naar de raftingtrip op de Shotover River bij een hoge waterstand:
Wat een avontuur. Er was wel even paniek toen op de laatste 'rapid', eentje van graad 5, een boot omsloeg. Wij waren de enige boot die niet was vastgelopen of omsloeg en hebben vier mensen uit het wilde water moeten vissen. Spectaculair! We hebben er serieus van genoten, adrenalinestoten bij elke stroomversnelling: op en neer, bijna omslaan, grote golf water over de boot en ben er zelf bijna een keer uitgevallen toen de boot aan mijn kant onder water werd gezogen. Ik moest me met al mijn kracht vasthouden en weer rechttrekken. Het was op het nippertje :-)
En zondag meer van dat: de jetboot. Als je je afvraagt wat dat is, ga dan naar deze site: http://www.shotoverjet.com en kijk naar het promofilmpje.
Anne-marie, Jason, ik en Lucas klaar voor de Shotover Jet
Na de jetboat gaan we 's namiddags in de sports bar een 'manhandle' drinken, dat is een 'pintje' van een liter in een groot glas met een handvat. Op die manier is het goedkoper. De mannen willen het boksen zien, blijkbaar een belangrijke kamp bij de lichtgewichten. De ene was een zekere Mayweather, de andere weet ik al niet meer. Ik vond het een saaie kamp, maar hey, we hebben toch een pintje kunnen drinken :-) 's Avonds alweer een luie avond in de zetel, want ik wil niet uitgaan, morgen wil ik eindelijk weer fietsen!
Maandag wil ik dan eindelijk vertrekken mijn fiets, want heb ondertussen al twee weken niet meer gefietst door die trektochten en overstromingen. Maar 's ochtends voel ik me niet zo goed: spierpijnen en mijn hele lijf voelt vermoeid aan. Precies toch niet al te goed. Ik vertrek best niet, en rust de hele dag, slaap zelfs overdag. Vreemd, moet toch ietske opgelopen hebben, mijn hoofd voelt ook warm aan, maar echt doodziek voel ik me niet. Een dagje rusten en slapen en morgen zal het wel beter zijn! Op die ene dag zal het nu al niet meer steken...
De muzikale afsluiter is een pareltje, onlangs herontdekt dankzij mijn muzikale evenknie en partner in crime, waarvoor veel dank...
Geen opmerkingen:
Een reactie posten