Over de fietstocht naar Invercargill kan ik kort zijn. Ik leg de 95km af in minder dan vijf uur want het is voornamelijk vlak. Ik stop enkele keren langs kust om te genieten van de mooie zeezichten. Maar voor de rest is er weinig bezienswaardig om voor te stoppen.
Kustzichten tijdens de fietstocht:: Colac Bay
Nabij Riverton
In navolging van 'One Tree Hill' rijd ik vandaag langs 'One Stone Lake'
Net voor ik in Invercargill aankom krijg ik een sms van Esther dat ze in het park aan het voetballen zijn en of ik zin heb om mee te doen. Snel daarheen, want ik heb al vier maand op geen bal meer getrapt. Ik vind ze in het park, 4 Ieren, een Duitser en Esther. Er is ook nog een Braziliaan bij die toevallig langskwam. Het doet deugd om nog eens te voetballen, ook al is het in mijn fietstenue :-) Daarna worden er nog enkele mij onbekende spelletjes gespeeld, waaronder 'Ninja'. Het is een vreemde bende, maar het is best leuk om nog eens wat actief te zijn in een groep. Een zware dag, eerst 95 km fietsen op een hoog tempo en dan nog eens twee uur voetballen in het park. Maar mijn lichaam kan het voorlopig allemaal nog verdragen.
'Ninja' in het Queens Park
's Avonds gaan we dan naar Esthers huis. De living is redelijk klein en op zijn minst gezegd rommelig. Het wordt een heuse onderneming om hier met zijn zessen in te slapen. We maken eerst samen nog verse pizza's, met zelfgerold deeg en al. Het is meer een schranspartij waarbij grijpgrage handjes om het snelst stukken slappe pizza proberen te veroveren. We blijven daarna nog redelijk lang op, alweer spelletjes spelen. Ik voel me een beetje op kamp en terug vijftien jaar en vraag me even af of ik hier met de Chiro zit. Maar eigenlijk zijn die spelletjes nog leuk, maar Esther is er soms een beetje over misschien, net zoals de Duitser. Ze willen allebei iets te graag alternatief zijn. Zo loopt die Duitser 's avonds rond met enkel een kleurrijk laken rond hem gedrapeerd als een kleed, en begint dan soms zo uit het niets te dansen. Hij wil iets te 'alto' zijn, iets waar ik met veel plezier mijn hoofd voor afwend. Maar al bij al is het een leuke avond. Vooral de 4 Ieren liggen me wel. Ik blijk een speciale band te hebben met Ieren, want de mensen waar ik tot nu toe op reis het beste mee opschiet zijn altijd Ieren. Ze zijn meestal naturel, vriendelijk en grappig. Deze 4 gasten zijn net afgestudeerd als burgerlijk ingenieur, al zou je het er niet aan zeggen. Maar zo zeggen ze dat ook over andere 'burgies'...
It's pizza time! Onze zelfgemaakte kunstwerken
Raymond likes ice cream dessert
De volgende dag moet Esther naar school en gaan we met de zes couchsurfers op stap: winkelen, naar het museum en een wandeling. In het museum worden Tuatara gekweekt. Tuatara zijn een reptielsoort die dicht bij de dinosaurussen aanleunt en nergens anders ter wereld gevonden kunnen worden. Het beestje heeft inderdaad enkele dinosaurustrekken, maar het blijft wel klein ten opzichte van zijn voorouders :-) Desalniettemin de moeite om ze eens te gaan bekijken, vooral omdat het gratis is.
De tuatara, in clos-up en enkele jongskes
De Ierse gasten hebben net een nieuwe auto gekocht, nadat hun busje twee dagen geleden de geest heeft gegeven. Ze nemen me mee voor een korte wandeling buiten Invercargill in 'Sandy Point'. Geen overdonderende omgeving en zichten, maar een verademing om eens niet alleen te moeten wandelen. 's avonds gaan we om frieten en kijken een film. Leuk om weer enkele dagen onder de mensen te zitten en samen dingen te doen. Spijtig dat ik morgen weer verder moet. De Ieren gaan ook verder, naar Stewart Island, een klein eiland ten zuiden van Nieuw-Zeeland. Ik wou daar ook eerst naartoe gaan, maar het is pas de moeite als je daar een trektocht van minstens vier dagen kan doen, want de boottocht is nogal duur. Ik sla Stewart Island daarom over, want heb meer zin om mijn tijd in een trektocht in de in de bergen te steken (bvb rond Mount Cook), en bovendien moet ik ook wat op mijn geld letten. Geen Stewart Island dus, maar de Catlins kustregio waar ik heen ga is ook wondermooi. Soms moet je wat keuzes maken, en dat is niet altijd gemakkelijk want ik zou echt alles willen zien...
Op stap met the Irish
De Ieren waren fervente smoorders, om de twee uur werd er wel eentje opgestoken
Sandy Point
Tot slot nog een woordje over het slaaparrangement in de kleine living met zessen. Het is een ware puzzel: twee in een uitvouwbare zetel, één iemand op een matras op de grond, iemand in een grote ronde zetel en twee mensen op een matje op de grond, die net tussen de anderen inpassen. Gezien de omstandigheden sliep ik nog wel goed, en als je gratis kan overnachten trek je je daar niet al te veel van aan :-)
Geen opmerkingen:
Een reactie posten