Waterworld

Ik vertelde reeds dat we op zaterdag 6 februari de slaapbus naar Pakse hadden genomen en met de lokale bevolking meerijden richting Pakson. Halverwege stapten we af in een dorpje: Tad Fane. Vlakbij, in het bos, bevindt zich een klein resort waar we van plan waren een paar nachten te blijven want het ligt op de rand van een national park. Ideaal voor jungle treks, althans volgens onze twee jaar oude 'Trotter' gids. Deze jungle treks worden door het resort zelf geregeld. Het resort ziet er inderdaad prachtig uit: het ligt in het woud, aan de top van een 200m hoge waterval, de hoogste van Laos. Indrukwekkend úitzicht vanop het terras van het restaurant. Maar al snel blijkt dat van de in 'Trotter' beschreven activiteiten niet veel in huis te komen. Het personeel bestaat voornamelijk uit kinderen of adolescenten. Als ik aan de receptie informeer naar een meerdaagse jungle trek, weet de jonge snaak met te vertellen dat hij zelf de gids is, en dat de trek maar een halve dag is, waarbij we naar de waterval stappen (waar we ondertussen zelf al naartoe waren gewandeld, want ze ligt naast het resort), vandaar naar een andere waterval (die we ook al bezocht hadden), dan het dorpje bezoeken, en een koffieplantage. Ik wijs hem erop dat dat niet echt is wat men noemt een jungle trek, en ons dat dus niet interesseert. Maar volgens de jongen is het onmogelijk om naar de jungle te wandelen en een trekking te doen. We vallen een beetje uit de lucht. Blijkbaar is dat resort op 2 jaar serieus achteruit gegaan. Op eigen initiatief een gids zoeken is quasi onmogelijk, want bijna niemand kan Engels spreken of verstaan, enkel Laotiaans. Tja, dan maar geen jungle trek, en in plaats van drie nachten Tad Fane wordt het er eentje. We hebben toch de twee prachtige watervallen gezien. De volgende ochtend zijn wel al weer vroeg op de baan. We zullen later nog wel een jungle trekking ergens doen. Nog een geluk dat onze internetboeking voor drie nachten niet was doorgekomen, want terugbetalingen deden ze niet aan mee.



De hoogste waterval van Laos in Tad Fane



Er is wat klimwerk nodig om mooie zichten te hebben op de waterval




De tweede waterval in Tad Fane



Je kan er ook onder lopen

We reizen door naar het uiterste zuiden van Laos, vlak bij de Cambodjaanse grens, naar een plaats genaamd '4000 islands'. Vervoer is alweer met de lokale 'busjes', 3 uur krap zitten, maar het valt nog mee deze keer. Bij elke stop wordt ons busje belaagd door een tiental spurtende vrouwen. Handen met geroosterde kippen op een stok, of massa's knollen, kruiden,... wriemelen zich in ons busje, vergezeld van Laotiaans marktkraam geleuter. De lokale knollen zijn heel populair, de lokale vrouwen kopen verscheidene bussels en smijten het geld gewoon uit het busje. Dat is de gewoonte, zo blijkt. Die knollen worden rauw gegeten, nadat ze eerst een dun velletje afpellen. Ze bieden me er ook aan. Waarom niet eens proeven? Best lekker: sappig als een radijs, maar iets zachter van smaak, met een aardappelnasmaak, dus waarschijnlijk goed voorzien van zetmeel. Lekker!! Ik eet nog een tweede. Vriendelijke mensen wel, altijd met de glimlach.

Eens aan de '4000 islands' nemen we een bootje naar de eilanden Don Det en Don Khone. Deze eilanden liggen evenwel niet in de zee, maar in de Mekong. Deze is hier heel breed, en heeft vele vertakkingen zodat er veel eilandjes zijn, waaronder vele van maar een paar vierkante meter. Het is een vreemd zicht, maar wel mooi. De eilandjes zijn tropisch, en er zwemmen hier zoetwaterdolfijnen in de Mekong.



Zonsondergang op Don Khone

De volgende dag verkennen we Don Khone te voet. Aan de andere kant van het eiland huren we een bootje om naar de zoetwaterdolfijnen te kijken. En het is een succes, we zien een aantal keren dolfijnen bovenkomen. Maar zo spectaculair is dat natuurlijk ook niet.



Vissersbootje waarmee we op zoek gaan naar dolfijnen

Daarna stappen we naar een andere uithoek van het eiland, op zoek naar de watervallen van Li Phi. Ik verwachtte niets spectaculair, want het eiland zag er redelijk vlak uit, en wat kan je verwachten op zo'n klein eilandje. Maar deze watervallen waren een aangename verrassing: je kreeg de indruk van een canyon in Amerika. Het water kwam van alle kanten, maar dan tien watervallen dicht op elkaar tussen de ruwe rotsen. Heel wild ook! Prachtig!



De watervallenvan Li Phi

Watervallen in overvloed, eilanden, brede rivieren: het zuiden van Laos is een echte waterwereld!